________________
श्रीउपदे
शपद
श्रीमतीसोमाहरणप्र
॥२७६॥
वहेज तं मग्गे । पडिवन्नमिमं तेणं किमकज चत्तलजाण? ॥ १४५ ॥ बंधुमईए एसो य वइयरो निसुणिओ सुणेहेण । है सिट्ठो य भाउणो तक्खणेण गेहम्मि पत्तस्स ॥ १४६ ॥ तं तुहिकं काउं मुणिचंदो मंदिरम्मि संपत्तो। कवडेणं जणणीवि
हु रोविउमच्चंतमारद्धा ॥१४७॥ पुढे तेण किं रुयसि अम्मो! तीए पयंपियं वच्छ! । नियकज्जाई सीयंतयाई दवण 8/रोएमि ॥ १४८॥ जीवंतो तुज्झ पिया जया तया णूण मासपज्जंते । गंतूण गोउलाओ घयदुद्धाई पणामंतो ॥१४९ ॥ है इण्हिं तु तुमं पुत्तय! अच्चंतपमायसंगओ संतो। गोउलतत्तिं न करेसि किंपि भण कस्स साहेमि? ॥ १५०॥ भणियं च
तेण अम्मो! मा रुयसु अहं सयं पभायम्मि । वच्चामि गोउले थावरेण सद्धिं चयसु सोगं ॥ १५१॥ इय सोउं सा तुट्ठा ठिया य मोणेण अह विइज्जदिणे । आरुहिऊण तुरंग चलिओ सो थावरेण समं ॥ १५२॥ वच्चंतो य विचिंतइ थावरओ जइ कहपि मुणिचंदो । पुरओ वच्चइ ता खग्गजट्ठिणा लहु हणामि ॥१५३ ॥ अह मुणिचंदोवि य भइणी निवेइयं वइयरं विभावेंतो। जमलो से अपमत्तो मग्गे गंतुं पवत्तोत्ति ॥ १५४ ॥ अह विसमगडदेसे पत्तो तुरओ कसप्पहारेण । पहओ थावरएणं पुरओ गंतुं पयट्टो सो ॥ १५५ ॥ मुणिचंदो य ससंको जा गच्छइ तावतेण करवालो। पछिट्ठिएणायड्डिउमारद्धो तबहनिमित्तं ॥ १५६॥ पेच्छइय पडिच्छायं मुणिचंदो तारिसं तओ तुरगो। वेगेण वाहिओ तेण वंचिओ खग्गघाओ य
॥१५७ ॥ पत्तो य गोउलं सो गोउलवइणा कया य पडिवत्ती। अन्नोन्नसंकहाहिं ठिया य ता जाव दिवसंतं ॥ १५८॥ ६ घाओवाए पेहइ तम्मारणकारणेण थावरगो। चिंतेइ य रयणीए वावाइस्सामि धुवमेयं ॥ १५९॥ अह मंदिरस्स मज्झे
सयणिजे विरइयम्मि रयणीए । मुणिचंदेणं भणियं चिरकाला आगओहमिह ॥ १६०॥ तो गोवाडम्मि इमं रएह जह
॥२७६॥