________________
श्रीउपदेशपदे
॥ १२२ ॥
दबओ पुस्सफलमेयं ॥ १८२ ॥ खेत्तं पुण उज्जेणी कालो बहुलो य पाउसो एस । भावेण धरणिपयछिवणनयणसंकोयरहियत्ति ॥ १८३ ॥ अच्चंतपहिदुमणा ताहे नायं जहा इमे देवा । कहमन्नहा इमेरिसरूवत्तमिमेसु जाइज्जा ॥ १८४ ॥ नो विन्नं तं भत्तपाणमइतुट्टमाणसा जाया । पभणंति तओ तं दङ्कुमागया कोउगवसेण ॥ १८५ ॥ देति य ते वेउ - धियविज्जं तीए बसाओ रुवाणि । दिधाणि माणुसाणि य कज्जंति अणेयरुवाणि ॥ १८६ ॥ पुणरवि य जेट्टमासे सण्णाभूमीयं निमंतिं ति । घयपुन्नेहिं ते च्चिय देवा पुचं व उवओगे ॥ १८७ ॥ विहिए सम्भावे अवगयम्मि पडिसेहियम्मि दिज्जं । विज्जं वियरंति नहंगणम्मि गमणावहमवाहं ॥ १८८ ॥ तीए किल विज्जाए चलिओ जा माणुसुत्तरं सेलं । न खलिज्जइ अइबलिणावि देवदानवसमूहेण ॥ १८९ ॥ एवं स वालकालेवि ठाणमच्चन्भुयाणऽणेगाण | विहरइ गुरुणा सहिओ गामागररेहिरं वसुहं ॥ १९० ॥ समणीमज्झम्मि ठिएण तेण गहियाणि जाणि अंगाणि । एगपयाओ पयसयमसरंतस्स ताणि पुणो ॥ १९९ ॥ साहुसमीवे जायाई फुडयराई पढेइ पुगयं । जो कोइ तंपि गहिरं कण्णा हेडेण पि लहुं ॥ ९९२ ॥ अकिलेसेणं चिय सो पाएण बहुस्सुओ तओ जाओ । अज्झावगेण अमुणियतव्भावेणं जया भणिओ ॥ १९३ ॥ पढ इमं सुयमेसो तं चेवालावगं विकुट्टंतो | अच्छइ अन्नम्मि दढं कउवओगो पढिज्जते ॥ १९४ ॥ अह अन्नम्म अवसरे दिणद्धसमयम्मि सूरि गएसु । वाहिं वियारभूमिं साहस य भिक्खणट्ठाए ॥ १९५ ॥ वइरो वसहीरक्खगोत्ति संठाविओ ओ तेण । बालत्तवससमुप्पन्नकोउगेणं निहित्ताओ ॥ १९६ ॥ साहूण वेंटियाओ मंडलिपरिवाडिमणुसरं । मज्झे ठिच्चा सयमेव वायणं दाउमारद्धो ॥ १९७ ॥ अंगाणं पुचगयस्स जलहिसंखोहगहिरसद्देण । एत्थं
श्रीवज्रस्वामिचरितम्
॥ १२२ ॥
