________________
श्री शातिनाथ चरित्र. (५३) ते पट्टराणी नेत्र बंध करी राजाना जोता जोतामा मृत्यु पामी. पठी राजा पण मूळ पामी पृथ्वी नपर पम्यो. बहु वारे महा कष्टथी सचेत भयो त्यारे ते ओ प्रमाणे विलाप करवा लाग्यो. “देवताने पण प्रिय स्वरूपवाली, नदार विवेकवाली, गुणोने धारण करनारी अने प्रीतिवाली हे सुतारा प्रिया! तुं क्यां गइ ले ?" आप्रमाणे राजा बहु वखत विलाप करीने प्रियानी चिता रची तेमां पोते बली मरवा तैयार थयो एटलामां ते स्थानके आकाशमांथी बे विद्याधरो पाव्या. पनी एक विद्याधरे मंत्रेलु जल चितानी अग्नि नपर गंटयु एटले तेमांथी अट्टाह शब्द करती प्रतारणी विद्या तुरत नासी गइ. विजयराजा "आ शं थयुं !आ शुं थयुं !!” एम आश्चर्यथी बोलवा लाग्यो एटले ते बन्ने विद्याधरोए नमस्कार करी तेने कर्वा के, “हुं अमिततेज विद्याधरनो संनिन्नश्रोत नामनो निमित्तियो दु.आ साथे ते म्हारो पुत्र . अमे बन्ने जगा शत्रुजयादि तीर्थोने नमस्कार करवा जता हता एवामां “अरे श्री विजयनरेश्वर प्रागनान! अरे विवेकवंत अमिततेज बंधु ! म्हारुं रक्षण करो ! म्हारं रक्षण करो !! " अमे तेनां आवां वचन सांजली तुरत पाग वख्या अने अमारा महाराजा अमिततेजनी व्हेननुं हरण यतुं जोश क्रोधथी तरवार काढी युद करवा तैयार थया एवामां सुताराये अमने कर्वा के, “ तमे यु६ करशो नदि; परंतु ज्योतिर्वनमा जश् प्रतारिणी विद्यानी पाउल मरवा तैयार श्रयेला विजय महाराजानुं रक्षण करो.” अमे तेनां वचनश्री तुरत अहिं आव्या एटलामां प्रतारिणी विद्या नासी गइ.” आवी रीते कहीने बन्ने विद्याधरो खेदयुक्त चित्तवाला राजाने शांत करी नव्या अने वात कही. हवे आ वात स्वयंप्रन्ना माताये अने विजयन३ सांजली; तेथी ते जेटलामां बहु शोक करवा लाग्या तेटलामां को एक पुरुषे आकाशमार्गेथी त्यां आवो तेमने कह्यु के, “हे स्वयंप्रना देवी! तमे शोक करशो नहि. वली म्हारां वचन सोनलो. रथनूपुरचक्रवाल न मरना महाराजा अमितविद्याधरनो मान्यवंत एवो संनिन्नश्रोत नामे निमित्तियो म्हारो पिता ने. हुं तेमनो दीपशिख नामनो पुत्र बुं. एक दिवस अमे बन्ने जणा ज्योर्तिवन नामना नद्यानमां क्रीमा करता हता एवामां चमरचंचापुरीनो राजा अशनिघोष सुताराने दरण करी लश् जतो अमारा जोवामां आव्यो. अमे तेनी साथे युःह करवा तैयार थया, पण सुताराये तेम करवानी ना पामीने