________________
श्री शांतिनाथ चरित्र. (ज्य) निमित्तियानां आवां वचन सांजली हरिग्रीव राजाये तेने सत्कार करी रजा पापी. को वखते हयग्रीव राजाये प्रजापति नूपतिना त्रिपृष्ट अने अचल नामना बे पुत्रोने क्रूर सान्नल्या; तेथी तेणे ते बन्ने कुमारोने जोवामाटे पोताना चंवेग नामना दूतने पोतनपुर मोकल्यो. दूत पोतनपुरमां राजानी सन्नामां गयो ते वखते त्यां नृत्य चालतुं हतुं तेमां ते दूतना आववाथी नंगपमयो; तेथी त्रिपृष्ट अने अचल ए बन्ने कुमारो दूत नपर बहु क्रोध पाम्या; परंतु तेन तेवखते कांइ बोल्या नहि. प्रजापति राजाये दूतनो सत्कार करी रजा आपी एटले ते पोताने नगरे जवा तैयार थयो. आ वखते आगलथी मोकली राखेला दूतोए बन्ने कुमारोने खबर आपी एटले त्रिपृष्ठ तथा अचल बन्ने राजपुत्रोए तेनी पागल ज रंगमां नंग करवा रूप ते दूतना अविनयने वारंवार संन्नारी तेने मुरी अने पाटु विगेरेना प्रहारथी बहु मास्यो. प्रजापतिराजाए पोताना पुत्रोनुं आ वृत्तांत जाण्युं; तेथी तेणे दूत पासे वी तेनी क्षमा मागीने बहु च्यादिकथी नक्ति करी. हयग्रीव राजाये पोताना दूतनो तिरस्कार अवानी वात सेवको पासेथी सांजली. चंवेग दूते पण तेनी पासे आवी सर्व वात कही अने कां के, “ए प्रजापति राजाना पुत्रोनुं कर्तव्य हतुं; परंतु प्रजापतिराजा पोते जरा पण तमारी आज्ञा नल्लंघन करतो नथी, माटे आपे तेना नपर क्रोध करवो नहि.”
हवे हयग्रीव राजानां मांगरनां खेतरोमां दरेक वर्षे सिंह नपश्व करतोहतो, तेथी बहु राजान वारंवार ते खेतरोनुं रहण करता हता.. आ वर्षे प्रजापतिनो वारो नहोतो, तो पण क्रोधथी हयग्रीव राजाए दूत मोकली तेनेज खेतरोनुरक्षण करवायूँ कहेवराव्यु. पठी खेतरोनुं रक्षण करवा जवा माटे तैयारी करता एवा पिताने ना पामीने बलवंत एवा त्रिपृष्ट तथा अचल ए बन्ने कुमारो मांगरना खेतरो पाले गया. ते वखते मांगरना खेतरोनुं रक्षण करनारावीजा पुरुषोए विस्मय पामी तेमने कडं के, "अरे! आ मांगरना खेतरोनुं तो म्होटा बलवंत राजान वाहन उपर बेसी म्होटी सेनाथी रक्षण करें अने सेना तथा कवचादिक विना तेनुं रक्षण करवा माटे तमे नवा कोण आवेला गे?" त्रिपृष्ट का. “अरे रक्षको! प्रथम तमे मने सिंह देखामो के, जेने मारीने हुँ खेतरोनुं रक्षण करवानो सौनो क्लेश दूर करूं.” पठी ते पुरुषोए पर्वतनी गुफामां बेठेलो सिंह देखामयो; तेश्री त्रिपृष्ट रथमां बेसी गुफाना वारणा पासे गयो. रथना चित्कार शब्दश्री .