________________
श्री महावीरस्वामीचरित्र. (५३) पाम्या. पी जूनिक गाम प्रत्ये गयेला नगवान् पासे इंकावीने तथा म्होटुं . नाटक करी बतावीने पनी कडं के. “हे नाथ ! तेमने थोमा दिवसमां केवल 'ज्ञाननी नत्पत्ति अशे.” त्यांथी नगवान् मिढिक गामे गया. त्यां तेमनी वंदना करवाने माटे चमरें आव्यो. पी षम्मानी गामनी व्हार कायोत्सर्गे रहेला प्रन्नुने को गोवालीन पोतानो बलद नलावी पोते गाममां गयो. थोमीवारे पाग आवी तेणे प्रभुने पूग्यु के “हे देव ! में आपने म्हारो बलद नलाव्यो हतो ते पाहं देखातो नथी माटे क्यां गयो ? " गोवाले आम पूज्या उतां पण ज्यारे प्रन्नु तो मौनज रह्या त्यारे तो तेणे क्रोधथी प्रनुना बन्ने कानने विषे एवा खीला मास्या के, ते बन्ने खीलानां मुख अंदर एकगं थ६ गया. वली ते ऽरात्मा गोवाले खीलाना नपला नागने कापी नाखी कोथी न देखा शके तेम कस्या. अहो ! धिक्कार के पूर्वे करेलां कर्मने के, जे नवांतरने विषे पण नोगव्यां विना बूटी शकतां नश्री. प्रनुए त्रिपृष्ट वासुदेवना नवे शयापालकना बन्ने कानने विषे नकालेलं तरवु रेमाव्युं हतुं. ते कर्म अत्यारे नदय आव्यु ते शयापालक पण संसारमा नमतोलमतो गोवाल थयो अने तेणे पूर्वना वैरने लीधेज श्रीवीरप्रन्नुना कानने विषे खीला मास्या.
हवे प्रन्नु मध्यम एवी अपापा नगरीप्रत्ये आव्या त्यां ते गोचरीने अर्थे फरता फरता सिार्थ नामना वणिक्ने घेर गया. वणिके प्रनुने शल्य (कानमां खीला) वाला जाणी ते वात खरक नामना वैद्यने कही; तेथी वैद्य बहु दुःख पाम्यो. पठी ते बंने जशा प्रनुनी पाउल पाग्ल नद्यानमा जइ सागसीनवमे ते बन्ने खीलाने प्रयत्नयी खेंची काढ्या. आ वखते प्रन्नुने बहु वेदना थवाथी ते मणे एवीजयंकर बूम पामी के, जाणे म्होटो पर्वत फाट्यो होयनी शुं? पनी वैद्ये व्रणरोहिणी औषधीना प्रयोगथी प्रनुने पीमा रहित कस्या. प्रन्नुने थयेला उपसर्गने विषे केटलाक उःसह अने केटलाक सामान्य हता. तेमां जघन्यने विषे तो कटपूतना व्यतरीये करेलो शीतवेदना नपसर्ग इतो. मध्यममां संगमिक देवताए करेला नपसर्गोइता अने नत्कृष्ट तो प्रन्नुना कानमांश्री खीला काढवानो हतो. प्रनुने उपसर्गोनो प्रारंन पण गोवालथी अने अंत पण गोवालथीज अयो. पठी प्रन्नुना कानने विष खीला मारनारो गोवाल पोताना ऽष्टकर्मथी मृत्यु पामीने सातमी नरके गयो तथा सिद्धार्थ वणिक् अने ख