________________
(४१)
श्री महावीरस्वामीचरित्र. सिक्षार्थे कडं. " अरे मूढ ! म्हारी वाणी क्यारे पण मिथ्या न होय. जो तने विश्वास न होय तो उलटी करीने जो." गोशालाए तेम करयुं तो लेणे बालकना बालनखो (नखना काका) दीग, आधी अत्यंत क्रोध पामेलो गोशालो सुन्नशाना घरे गयो; परंतु तेणे घरलुं बारगुं फेरवी नाखेलुं होवाथी तेनवखी शक्यो नहि. पठी तेणे सर्व पामो बाल्यो.
पली हलिक नामना गामने विषे हरिश्वृदनी नीचे कायोत्सर्गे रहेला प्रन्नुना चरण त्यां कोए करेला अग्निश्री दाम्या अने बलता एवा अग्निने जो गोशालो तो त्यांथी नाशी गयो. पली जगवान् अंगलागामे आवी विष्णुना मंदिरमां कायोत्सर्गे रद्या. त्यां गोशालो आंखो काढीने बालकोने जय एमालवा लाग्यो, तेथी ते बालकोना पितालए तेने बहु मारीने परी अनुलो दास जाणी गेमी दीधो. हवे त्यांथी प्रत्लुए आवर्तक नामना गामे जइ बलदेवना मंदिरमां कायोत्सर्गे निवास कस्यो. त्यां पण गोशालो पोताना मुखने पोलुं करी सर्व बालकोने बीवराववा लाग्यो; ते उपरथी ते बालकोना पिता ए गोशालाने “आ को पिचाश .” एम धारी मारवानो विचार कस्यो अने प्रजुने पण ते पुष्ट पापवृत्तिवालानए जेटलामां बांध्या तेटलामां तो मंदिरनी अंदर मूर्तिरूपे बेठेला बलज हल उपाझी उठीने तेमने ओमाव्या. त्यांची प्रत्लुए चौरक नामना सन्निवेशे कायोत्सर्गे निवास करचो. त्यां गोशालो कोइ प्रहस्पना मांमवे रंधातुं नोजन जो गुप्तरीते वारंबार आमतेम जोवा लाग्यो; तेथी लोकोए तेने चोर धारी दंम विगेरेथी प्रहार करवा मांमयो. ते वखते गोशालाए कडं के, “तमारो आ मंझप म्हारा स्वामीना तेज वमे नस्मरुप थइ जाल.” आ प्रमाणे गोशाले शाप आप्यो एटले ते तेमज अयु. __त्यार पठी नगवान् कलंबुक नामना सनिवेशे गया. त्यां मेध अने कालहस्ति नामे बे नाश्न वसता हता. कालहस्तिए रस्तामा प्रन्नुने तथा गोशालाने जो क्रोधथी तेमने उपसर्ग करी तथा वांधीने पोताना नाइ मेघनी पासे मोकल्या; परंतु ए मेधे तो पूर्वे प्रजुने कुंझ गाममां जोया हता; तेथी तेणे तो नम्रता पूर्वक तेमने की दश्ने पूज्या.
को वखते अनार्य लोकोए करेला एवा नाना प्रकारला उपसर्गने लहन करीने पूर्णकलश नामना गामे जता एवा जिनेश्वर प्रनुने रस्तामां बे म्होटा