________________
(४४५) ऋषिमंमलत्ति-पूर्वाई. दिव्य वस्त्र तथा आनूषणोथी सत्कार करी बहु वखाण्यो. हवे ते उष्ट बुड़िवाला विप्र निष्कपट बुध्विाला तमारे विष विद्यासाधन करवा बेगे . ए पो. तानी अमोघ विद्याथी सर्व विश्वनो नाश करवा समर्थ . हे पांमवो ! हुं सा., धर्मिक प्रेमवशथी आ वात तमने जगावा माटे आव्यो वं, माटे तमे तेनो कोइ पण रीते उपाय करो."
पी युधिष्ठिरे, “अमारा हितने माटे तमे आ सारं क. अमे जो एन जाण्यु होत तो ते अमारो परान्नव करत.” एम कहीने दानमानादिकथी नार• दने विदाय कस्या. पली कृत्याना बलने निवारण करवा माटे तपनुं प्रमाण मानता एवा पांमवोए, कुंती तथा झैपदीनी साथे विचार करीने अत्यंत हर्ष धरता उता कार्योत्सर्ग कस्यो. फक्त सूर्य सामां नेत्र राखीने एक पगे नन्ना रहेला ते धैर्यवंत पांमवो, श्री परमेष्टि मंत्रनुं ध्यान करवा लाग्या. जो के पांडवो ताढ, तमको, वायु विगेरेना क्लेशने सहन करता हता तोपण श्री जिनेश्वर प्रन्नुना ध्यानरूप समाधिमां लीन श्रयेला आत्मावाला तेनए सुखेथी सात दिवस निर्गमन कस्या. पनी आम्मे दिवसे पर्वतोना शिखरोने तोमी पामनारो नयंकर वायु जेम जेम वृहिपामवा लाग्यो तेम तेम पांमवोनोध्यानरूप दिवो स्थिरपणुं पामवा लाग्यो. आ वखते रथना शब्दोथी, गजेंशेना गर्जारवथी, अने अश्वोना खोखाराथी जाणे दश दिशानना पतियोने बोलावतुं होयनी ? एम अकस्मात् कोश म्होटुं सैन्य त्यां आवी पहोच्यु. पी को पुरुष कुंती नपर स्नेह धरतो तो त्यां आवी कुंतीने तथा झैपदीने पोताना . खन्ना नपर बेसारी तुरत मदोन्मत्त एवा हस्तियोना समहथीनयंकर एवा पोताना सैन्यमां चाल्यो गयो. त्यां तेनए बन्ने सतीयोने प्रहार करवा ममियो एटले कुंतीये " महा जयंकर एवा शत्रुनना कालरूप हे अर्जुन ! रणसंग्राम मांडार एवा हे वत्स नीम! तमे माताना नक्त गे.माटे आ पुरुषाधा अ मारुं रक्षण करो! रक्षण करो!!” आ प्रमाणे शत्रुनए चाबकना प्रहारथी तामन करेली शेपट्टी सहित कुंती करुण स्वरे पुत्रोनां नाम लेती उती बहु वि. लाप करवा लागी. पछी पोतानी मातानुं रुदन सांजलीने त्यजी दीधु ने शुरू ध्यान जेमणे एवा पांडवो, दिव्यशस्त्र गृहण करीने प्रलय समुनी पेठे सिंह नादश्री गर्जना करता तुरत सैन्य तरफ दोमया, त्यां अर्जुने असंख्य बाणा