________________
पांव चरित्र. (४३७) . पठी सुवर्ण पद्मोवमे डुपदराजपुत्रीनी चा पूरी करवा माटे जेटलामां नीमसेने सरोवरमा प्रवेश करयो तेटलामां ते तुरत अंतर्ध्यान थइ गयो. अ. र्जुन तेनी पाउल गयो तो ते पण तेनीज पेठे अदृश्य थयो. कज, माणसोना बन्ने नेत्रमांनुं एक नेत्र ज्यारे निशथी बंध थाय त्यारे वीजुं पण तुरतज तेनी पाउल बंध श्राय बे. ज्यारे बन्ने नाश्योनी पाउल युधिष्ठिर अंतर्ध्यान घया त्यारे न्हाना बे बंधुन पण तुरत मोहथी तेमनी पब्वामे तेवीज स्थिति पाम्या, पठी पांमवोने नहि देखवायी ते महा वनमां कुंती अने झेपदी बन्ने बहु नय पामवा लागी, तेथीते बन्ने महासतीयोए पोतानी शांतिने माटे विघ्न
नो नाश करवामां निपुण एवा परमेष्टी मंत्रनुं ध्यान करवा पूर्वक एकाग्र चि. __ त्तथी तुरत कायोत्सर्ग कस्यो. परी ध्यानमा रहेली अने स्थिर चित्तवाली ते
बन्ने महा सतीयोने आठ प्रहार (एक रात दिवस ) निवृत्त श्रयो एटलामां बीजे दिवसे सवारे पांचे पांमवोए आकाशमांथी नतरीने पोतानी माताने प्रणाम कस्वा. संतुष्ट चित्तवाली कुंतीये पण तुरत कायोत्सर्ग पारी हर्षधी नमन करता एवा पोताना पुत्रोने नेत्रनां कंश्क उनां एवां बहु जलश्री सिंचन कस्या. आ वखते हाथमां सुवर्णदंझने धारण करनारो कोइ पुरुष कुंतीने प्र, गाम करी पांमवोनां ते ते सर्व चरित्रयी तेमने (कुंतीने ) विस्मय पमामतो
तो कहेवा लाग्यो के. - "हे मात! तमे सोनलो. हवाणां को मुनिने केवलज्ञान नत्पन्न थयु जे; तेथी तेमनो केवलोत्सव करवा जता एवा इंइनुं वैमान जेटलामां आकाशमार्गे अदि तमारा नपर आव्युं तेटलामां ते तमारा आश्चर्यकारी शीलने लीधे स्तंनित अइ गयु. पनी इंडे तेनुं कारण जाणवा माटे प्रहित नामना मने अहि मोकल्यो. हुं पण तमने बन्ने सतीयोने जो तुरत इंश पासे गयो. २६ पण सह विघ्नने हणनारी तमारी परमेष्टीमंत्रनी ध्यान क्रीयाने जाणीने पोताना वैमानना स्खलननुं कारण मनमां विचारवा लाग्यो. परी तेणे मने कां के, “शेपदीनां वचनथी आ पांचे पांमवो सुवर्णकमल सेवा माटे स्फुरणायमान महासर्पना समूहवाला विशाल सरोवरमां पेग वे; परंतु ते सरोवरनो अधिपति शंखचूम तेनने नाशपाशवमे दृढ बांधीने पोताना नुवन प्रत्ये लश् गयो . धिक्कार ! धिक्कार ठे ! ! के एने एवं कृत्य करता