________________
___: नारद ऋषिनी कथा. (३१) आदि बहु विद्यान शिखवी. अनुक्रमे ते महा सत्ववान नारद नामनो तापस थयो.
हवे को एक दिवस सन्नाने विष बलन्नइ सहित श्री कृष्ण, तत्त्वज्ञ पुरुषोनी साथे तत्त्व संबंधी विचार करता हता. तेवामां त्यां नारद गया. कुष्णे तेमने सामा नगी आसन नपर बेसारीने स्पष्ट पूज्यु के, “हे नारद !जलस्नानादिके करीने पोताना पापरूप कादवनो नाश श्रतो नथी, तो तेने तात्त्वीक शौच (पवित्रपणुं) शी रीते कहेवाय ?" कृष्णनां आ प्रश्ननो नारदज्ञषि बहु बहु विचार करवा लाग्या, परंतु तेनो खरेखरो अर्थ जाणी शक्या नहि, तेथी ते तुरत आकाश मार्गे अपने पूर्व विदेहक्षेत्रमा श्री सीमंधरस्वामी पासे गया. त्यां तेमणे जिनेश्वरने पूग्युंके, “हे नाथ!शौच (पवित्रपणुं)शुं कहेवाय? प्रन्नुए नत्तर आप्यो के, सत्य एज शौच कहेवाय जे." पनी नारदशषि त्यांथी नगीने अपर महाविदेहक्षेत्रमा श्री युगंधर जिनेश्वरनी मनोहरपणाथी हर्षकारी सनामां गया. त्यां पण तेमणे प्रत्नुने हर्षथी शौच शब्दनो अर्थ पूग्यो. प्रनुए पण निश्चे पूर्वना जिनेश्वरनी पेठे शौचनो अर्थ सत्य कह्यो. पठी नारदशषि बन्ने जिनेश्वरोए कहेला शौचना अर्थने जाणी तुरत बहु नत्साह धरता धारका नगरीमा आवीने श्री कृष्णप्रत्ये कहेवा लाग्या. “हे कृष्ण ! सानलो. निश्चे शौचनो अर्थ सत्य जे.” कृष्णे फरी पूग्युं "हे साधु ! सत्य कोने कहेवू ते कहो ?” वली कृष्णे हसीने कडं. “हे मुनि! आपे कहेलो शौचनो अर्थ खरो नथी उतां तमे जेने शौचनो अर्थ पूग्यो होय तेने सत्यनो अर्थ पण पूगे." नारदज्ञषि “ए ज्ञान विना जाणी शकातुं नश्री.” एम विचार करता हता एवामां तेमने कर्मना क्षयथी जातिस्मरण झान श्रयु. अनुक्रमे नज्वल एवा संवरखें ध्यान करता ए महामुनिने केवलज्ञान नत्पन्न भयु. पती देवताए आपेला साधु वेशने धारण करी सुवर्णना कमल उपर बेठेला ते केवलीये कृष्णादिकनी आगल धर्मदेशना आपता प्रथम सत्य अर्थने प्रगट करनारुं सत्य नामर्नु अध्ययन कही बताव्यु.सर्व प्राणियोने हितकारी अनेमहाव्रतश्रीनरपुर एवासत्य अध्ययनने तथा बीजीनत्तम धर्मदेशनाने सांजली बहु नव्यजनो प्रबोध पाम्या. पठी ते कबुल नारदशषि, केवलीपणामां बहु कालपर्यंत पृथ्वी पर विहार करी अनुक्रमे मोक्षपद पाम्या."
श्री महावीर प्रन्नुए पोताना धर्मघोष अने धर्मयश नामना वन्ने शिष्यो