________________
थावच्चा पुत्रनी कथा. (३३) . दर्शन ! पूर्वे तुं बहु विनयवालो म्हारो नक्त हतो तो हवणां मने देखीने तुं
केम नन्नो अतो नथी तेम वंदना पण करतो नथी ? वली आसन पण आपतो - नथी, तो हे महानाग ! ते आवो कया गुरु पासेयी अविनय मूलरूप धर्म अंगीकार कस्यो ?" आ प्रमाणे शुक गुरु कहेता हता एटलामां अवसरनो जाण सुदर्शन शेठ आसनश्री नन्नो थर आदरसत्कार करी तेमने आसने बेसारीने आनंदयी कहेवा लाग्यो के, “हे गुणज्ञ! मने धर्मप्राप्तिनुं स्वरुप सांनलो. हवणां इछित फल आपवामां कल्पवृक्ष समान श्री नेमिनाथ जिनेश्वर जयवंता वर्ते रे. तेमना श्रावच्चा पुत्र नामे विनयवंत शिष्य, पृथ्वी पर विहार करता करता अहिं नीलोद्यानमां समवसवा , तेमनी पालथी हुआ विनयधर्म पाम्यो .” नावि विवेकवाला अने परिणामे सुंदर मतिवाला शुक गुरुए कां. “ हे शेठ ! आजे त्हारा गुरु पासे जइए ते जो म्हारा प्रश्नना उत्तर आपे तो हुँ निश्चे तेने नक्तिथी वंदना करीश तेम तेनुं वचन पण मान्य राखीश. नहिं तो हुंज तेने प्रश्नथी निरुत्तर करी नारखीश." आम कहीने शुक गुरु सुदर्शन शेठ सहित श्रावच्चा पुत्र सूरिनी पासे जवा निकल्या.
नीलोद्यानमां गुरुनी पासे जर तेमने नमस्कार करया विनाज आसन उपर बेसी शुक गुरुए ते महासूरिने आ प्रमाणे पूठ्यु. “ हे पूज्यो ! तमारी । यात्रा सुखे निर्वहन थाय ? यापनिय पण तेमज ठे? वली अव्याबाधपणुं
तेमज प्राशुक विहार तेवोज .?" यावञ्चा पुत्र सूरिये कां."हे महाशय ! मने ए चारे वस्तु बाध करती नथी.” शुक गुरुए “ ए कर ? " एम फरी पूग्यु एटले थावच्चा पुत्रसूरिये आ प्रमाणे विस्तारथी कडं."झान, दर्शन, चारित्र, तप अने संयमादिके करीने जे यतनारूप प्रवृत्ति कराय ने तेने जिनेश्वरोए यात्रा मानी . वली इंघिय अने नोइंडिय एवा नेदयी यापनीय वे प्रकारे मान्युं . वली ते पांच प्रकारे पण कहेल . तेमां इंश्य यापनीय आ प्रकारे. म्हारी नेत्रादि बाह्य इंडियो कोश्थी नहिं हणाएली तेमज वश्य वर्तेने, ते इंडिय यापनीय कहेवाय . कोण अने शांत अयेला क्रोधादिके करीने जे चित्त तपीजतुं नयी तेमज अति निवृत्तिवा रहे , ते नोइंडिय यापनीय कहेवाय . तमे म्हारा शरीरने विषे अव्यावाध-कुशलपणुं, पूग्युं तेना नत्तरमां कहुं हुं के, म्हारा शरीरने विषे वायु संबंधि, पीत संबंधी अने कफ सं..