________________
( ३४६) ऋषिमंमलवृत्ति-पूर्वाई.
तं वंदे रहनेमि, चनरोवन्चरसयाइ जस्स गिहे ॥ जो वरिसं नमबो, पंचसए केवलीजान॥२६॥
अर्थ-जे चारसो वर्ष गृहस्थावासमां अने एक वर्ष बद्मस्थपणे रद्या ते. मज जेमणे पांचसो वर्ष केवलपर्याय पाल्यो तेश्री रथनेमीने हुं वंदना करुं बु. २६ ।
श्री रथने मिनी कथा. पश्चिम समुन्ना तीरे हारका नगरीमा बलन्नइ सहित कृष्ण राज्य करता हता. त्यां दशा)मां मुख्य श्री समुऽविजय राजा रहेता हता. तेमने मोक्षलदमी हस्तकमलमां जेने एवी शीलने धारण करनारी शिवादेवी नामे स्त्री हती. तेनने विश्वने आनंद करनारा, कुलने वंदन करवा योग्य, संसार समुना नयने दूर करनारा अरिष्टनेमि नामना महा नाग्यवंत पुत्र इ. ता. शंखना लांचनवाला, त्र ज्ञानने धारण करनारा स्नेहवंत अने गाढ मेघना समान अथवा तो अंजनना समान कांतिवाला ए बाविशमा जिनेश्वर हता. वाल अवस्थामां पण क्रीमा मात्रवमे वृक्षवस्थाना नयंकर जयने जीती यादवकुमारोनी साथे प्रनु पोतानी मरजी प्रमाणे रमता हता.
एक दिवस महा तेजवंत एवा प्रन्नु यादवना कुमारोनी साथे धारकामां क्रीमा करता उता कृष्णनी आयुधशालाप्रत्ये गया. त्यां धारपालोए सत्कार करेला तेमणे अंदर जश्ने सिंहासन पर गोठवी राखेलां कृष्णनां सर्व आयुधो जोयां. पठी जिनेश्वर प्रनुए, ते शस्त्रो मांदेथीत्रण खंझमां न वारी शकाय एवा म्होटा शत्रुन्ना समूहना मदने नाश करनारा सुदर्शन नामनां चक्र. ने पोताना हाथमा लीधुं अने तेने कुंन्नारना चाकनी पेठे लीलामात्रमा फेरव्यु. कौमोदकी गदाने पण सामान्य लाकमीनी पेठे नपामी. जाणे महा मंत्रशक्तिवाला वादीये राफमामांश्री सर्पनेज खेंची काढ्यो होयनी ? एम प्रत्तुए नंदक नामना खाने म्यानमांथी वहार खेंची काढयो. त्यारपरी कमलनालनी पेठे शाह धनुष्यना दंमने सज करी ब्रह्मांमने फोमी नाखनारो प्रत्यंचानो डाब्द कस्यो. ठेवट जिनेश्वरे लीलाथी पांचजन्य नामना शंखने पोतानां मुखने विप धारण करी गाढ स्वरग्री वगाम्यो. या वखते शंखना जयंकर शब्दयी