________________
(३३४) ऋषिमंगलत्ति-पूर्वाई. पेढुं पोतानुं राज्य पण त्यजी दश जेणे शीघ्र चारित्र अंगीकार करघु डे, ते. तमारां राज्यने शा माटे लेशे ? धिक्कार ने धिक्कार ने तमारा शून्यचित्तपणाने!! अने धिक्कार ने धिक्कार के तमारा पुर्बल एवा कानने !!! जे तमे क्रूर ।
आदेशश्री ए पुरोहितनी पासे साधुनने मराव्या. अरे! जेणे अग्निहोत्रनी पेठे 'दयारुपी गुणोने अग्निमां बाली नाख्या २ ते पापी पुरोहितनुं नाम पण केम लेवाय ? हे नृप ! वधारे शुं कहुं जे थवानुं हतुं ते थयु; परंतु निश्चे देश सहित तमारो श्रोमा वखतमां नाश थशे. अरे ! पोताना बंधु स्कंदकनो व्यर्थ वध सानलीने पोताना मंदिरमा जीवती रहेली पुरंदरयशाने (मने) धिकार चे धिक्कार !!" या प्रमाणे शोक करती एवी ते राणीने श्री अरिहंत प्रनुनी मान्यकारी एवी साशनदेवीये त्यांथी नपामीने तुरत श्री मुनिसुव्रतनाथ जिनेश्वर पासे मूकी. त्यां ते विरक्त चित्तवाली राणीये अरिहंत प्रनु पाते व्रत अंगीकार करयु. योग्यज , सत्पुरुषोने केवल संसारना त्यागने माटेज वैराग्य नत्पन्न पाय ठे.
हवे स्कंदक मुनि, पोते करेला नियाणाथी अग्निकुमार देवतानने विषे संपूर्ण पर्याप्तिवालो एक मूहुर्त्तने अंतरे देवता थयो. दिव्य पलंगथी नठेला ते देवताए अवधिज्ञानथी पोतानो पूर्वन्नव जोयो, तेथी ते बहु क्राधातुर थयो. पठी क्रोधरुप अग्निश्री प्रलयकालना अग्मिनी पेठे अति ज्वाजल्यमान एवा ते देवताए तुरत कुंनकार नगरप्रत्ये आवीने मेघनी पेठे खेरना अंगारानी वृष्टि करी, जेश्री देश तथा नगर सहित दमका नि राजा नस्मरुप थयो. अहो ! अ. धर्मी पुरुपाना कुसंगधी म्होटा पुरुषोनो पण नाश थाय ने. वराक एवो पा. लक पुरोहित अग्निवझे जस्मीनूत थइ नरके गयो.आहा! पाप वृत्तिवाला जीवो पोताना अने परना मृत्युने अर्थे थाय , अहो ! जेम स्कंदकसूरि आपत्तिने विषे पण पोताना शिष्यो सहित कमाधारी थया, तेम नत्कृष्ट मोद सुखनी स्पृहा करनारा वीजा श्रेष्ठ साधुनए पण तेवाज (कमाधारी) थq.
॥इति स्कंदकसूरिनी कथा॥