________________
. श्री पद्म बलदेव चरित्र. (२०३) तानी पासे जश्ने कहां. "हे शन्ने ! तमे कोण गे? कोनी पुत्री गे? अने कोनी प्राणप्रिया बगे.? हुं परस्त्रीयोने ना समान बु, माटे तमारे जे दुःख होय ते मने कद कहो.?" विन्नीषणनां आवां कार समुश्ना मध्यमा रहेली मिठी वीरमीनां समान वचन सानली लजा सहित जानकीये कह्यु. “ हे सौम्य ! सावधानपणाधी सांजलो. हुं जनकराजानी पुत्री अने दशरथपुत्र श्री रामनी प्राणप्रीया बु. पितानी प्रतिज्ञा पालवाने माटे लक्ष्मण सहित वनमा निवास करनारा म्हारा पतिनी साधे हुँ पण दंमकारण्यमां आवी हती. एक दिवस वनने विषे पितानी मरजी प्रमाणे ब्रमण करता म्हारा दियर लक्ष्मणे दिवसने विषे वंशनी जालीमा रहेढुं एक महा अनुत खा जोयुं. पी तेमणे म्यानमांथी खाने खेंची तत्काल सर्व वंशजाली बेदी नाखी एटले तो कोइ स्वविद्यानुं साधन करता पुरुषने हणायेलो दीगे. पी पोताना चित्तने विषे खेद पामता लक्ष्मणे दयाने लीधे झट रामनी पासे आवी ते सघली वात कही. त्यार पनी विद्या साधन करनारनी माता पुत्रवधने लीधे क्रोधातुर था लक्ष्मणनी पाउल गइ; परंतु ते श्री रामने जोश्ने कामातुर इ. श्रेष्ठ शीलधारी राम लक्ष्मणे तेनो आदर न कस्यो. ते उपरथी तेणे पोताना पुत्र वधनी वार्ता पोताना पतिने अने नाइने कही. पी आकाशमार्गे अनेक वि. द्याधरोनी सेना आवी; तेनी साधे जेटलामा निर्नय एवा लक्ष्मण युः करवा गया तेटलामां पाल सिंहनादनो संकेत करी जेनुं मृत्यु पासे आव्यु बे एवा रावणे कपट करी पतिने बेतरीने म्हारुं हरण करयुं छे. हे नाइ ! हुं प्राणनो नाश अये पण शील रक्षण करीश.” ।
सीतानां ावां वचन सांजली नीतिमार्गे रहेलो विन्नीषण पोताना । बंधु रावण पासे जश्ने तेने कहेवा लाग्यो के, “हे बंधो ! ते श्रा पोताना कुलनो अंत करनारुं शुं आरंन्यु ? ए महासती कल्यांते पण त्हार वाक्य अंगीकार करशे नहि. वली तुं राम लक्ष्मणवके योमा कालमां कुलनो नाश करीश, माटे न्यायधर्मने विचारी जानकी पाठी रामने सोप अने स्नेहवंत बंधुननी साथे पोतानुं साम्राज्य पद दीर्घकाल सुधी नो. गव." आम विन्नीषणे हित वचन कह्यां उतां पण रावणे पोतानी कुमतीनो त्याग कसो नदि. कां वे के-नसीब वाकुं दोय त्यारे शुं नयी अतुं ? बलग