________________
(१०६) ऋषिमंमतरत्ति-पूर्वाई. वहु सोगन खाधा. स्त्रीये पण लक्ष्मणने ते वखते रात्री नोजननो निषेध कराव्यो. पठी जानकी अने लक्ष्मण सहित पृथ्वीना आनूषणरूप श्री राम त्यांशी चालीने कुशलपणे केमांजलि नगरी प्रत्ये आवी पहोच्या. त्यां नद्यानने विषे लक्ष्मणे तेमने प्रीतिपूर्वक नोजन कराव्युं अने पठी पोते नगरी जोवानी श्चाथी रामनी आज्ञा लश् तत्काल पुरी प्रत्ये गया, त्यां नगरीमा तेमणे पट्टह वागतो सांजली तेनुं कारण कोइ माणसने पूज्यु एटले तेणे कडं के, “ आ नगरीनो शत्रुदमन नामे राजा . तेने कनकदेवी नामनी पट्टरापीथी नुत्पन्न थयेली जिनपद्मा नाम पुत्री ने. ते पुत्रीना वरनी परीक्षा माटे नूपति या पट्टह वगमावे ठे अने ते एम कहेवरावे ने के, जे कोश म्हारा खम् प्रहारने सहन करशे, तेने हुं म्हारी पुत्री थापीश.” लक्ष्मणे तेनां आ-. वां वचन सांजली तत्काल पट्टहने स्पर्श कस्यो एटले राजपुरुषो, शत्रुरूप तृणने नस्म करवामां अग्निरूप लक्ष्मणने राजा पासे लश् गया. त्यां राजाए तेमने सत्कार करीने पूठ्युं के, " हे पुरुषरत्न ! तमे कोण गे?" लक्ष्मणे नत्तर आप्यो के, “ हुं नरत राजानो दूत बु. अहिंथी आगल जतो हतो; परतुं पट्टहने वागतो सोनली में तेनो स्पर्श कस्यो बे.” राजाए कडं. "शुं तमे म्हारा खम् प्रहारने सदन करी सकशो?” लक्ष्मणे कडं. “एक तो ' शु, परंतु एकी साना पांच खम् प्रहार सहन करी सकवाने हुं समर्थ बुं.” । लक्ष्मणना आवा नुत्तरश्री अत्यंत क्रोधातुर श्रयेला नूपतिये तत्काल पोतानाअत्यंत लुजवलश्री पांच खालदमण सामां फेंक्यां.लक्ष्मणे पण एकने दांतवती, वेने वगलथी अने वीजा वेने वे हाथथी एम पांचे प्रहार गीली लीधां.कडं ले के-धीर पुरुषोनुं धैर्य लोकने विषे जयवंतु होय .
पठी जिनपद्माये प्रीतिश्री लक्ष्मणना कंठे वरमाला नाखी एटले नूपनिये तेमनी विवाहने माटे विनंती करी. लक्ष्मणे का. “आ नगरीना नयानने विषे प्रिया सहित म्हारा म्होटा बंधु श्री राम रहेला ठे अने हुं हमेशां तेमनी आशामांज रहेलो ." शत्रुदमन राजाए नुत्तम एवा राम लक्ष्म । गने श्रावेला जागी पोते उद्यानमां जर तेमने पोताना नगरमां तेमी लाव्यो. पी लरमणे विवाद कराववामां उद्यमवंत श्रयेला ते राजाने कां. “दे न* ज्यारे बननी पाठो फरीदा त्यारे तमारी पुत्रीनी सारे लग्न करीश."