________________
श्री पद्म बलदेव चरित्र.
( १७५ ) टले तो नूपतिये. पोते यावी तेमने अद्भुत प्रकृतीवंत जोइ भोजनने माटे आमंत्रण करयुं. पंबी लक्ष्मणे ते वज्रकर्णने कर्तुं के, " म्हारा अधिपति पोतानी प्रिया सहित कुधातुर थवाने बीधे नगरीनी बहार बेग बे." ते उपरथी राजाए लक्ष्मणनीज साधे नाना प्रकारना शाक सहित घणां घीथी बनावेलुं उत्तम जोजन रामने माटे मोकल्युं रामे पण लक्ष्मण अने जानकी सहित ते उत्तम रसवालां भोजनने जमीने पी रामे लक्ष्मणने सिंहोदर राजा पासे मोकल्या. लक्ष्मणे सिंहोदर नूपतिनी पासे प्रवीने कयुं के, " हे राजन् ! तमने कोशलानो अधिपति महाराजा भरत कहेवरावे वे के, तमारे वज्रक नृपतिनी साधे आरंनेलो विग्रह त्यजी देवो अने तेनी पासे तमारे प्रणाम प
न कराववो. कारण धर्मी पुरुषने पीमा करवी ते योग्य नथी. वली ए वto पोताना अनग्रदने लीवेज नयी नमतो, कारण जैनधर्मना जाए एवा ए राजाने विषे निश्चे गर्व तो नथीज." पछी महा गर्वधारी एवा लिंदोदर राजा कां. “ अहो ! पोताना देशनोज अधिपति एवो ए भरत को बे ? हुं म्हारा भुजबलने सीधे तेनी आज्ञाने अंगीकार करतो नथी. शुं शियालनी प्राने केसरी सिंह क्यारे पण कबुल करे खरो ? मने नहि नमन करता ते दूराशय वज्रक सामंतने हुं जरतनी श्राज्ञाथी त्यजी देवानो नश्री. " लक्ष्मो पण गर्व सहित करूं. “ अरे ! तुं पोताना वृथा भुज वलना गर्वश्री भरत भूपतिने अत्यंत अपमान आपे बे ? तुं भरतनी प्राज्ञा लोपे वे, माटे हुंज शिक्षा करीश. अरे भूप ! जो व्हारामां पुरुषार्थ होय तो शस्त्र ग्रहएग कर. ” लक्ष्मणनां आवां वचन सांजली अत्यंत कोपातुर थयेलो सिंहोदर राजा सऊथयो ने तेना विकट सुनटो पण जेटलामां लक्ष्मणने मारवा माटे तैयार थया तेटलामां लक्ष्मण पण हाथीना एक म्होटा आलान स्तंभने नखे तेने हाथमां लइ बलवंत कोटि सुन्नटोना सैन्य सन्मुख श्रावीने नना रह्या. पी लक्ष्मणे ते चारे तरफ जमावेला आलानस्तंजयी त्रास पामेला "सर्वे विकट सुनटो नासी गया एटले तेमणे बलश्री सिंहनी पेठे नबलीने हाथी उपर बेठेला सिंहोदर नूपतिने त्रास पमामी तेना धनुष्यवाण खेंची लइने पकमी लीधो, तेथी शत्रुनुं सर्व सैन्य जयत्रांत यह आश्चर्य पामी गयुं. लक्ष्मो पण नगरवासी जनो सहित रामचंद पासे जश्ने अपूर्व वस्तु पेठे सिं