________________
__ श्री पद्म बलदेव चरित्र. (१७१) निश्चय कस्यो के, “हुं ज्यां सुधी अहिं रहिश त्यां सुंधी नरत राज्यने अंगीकार करशे नहि अने तेथी पितानां वचननी हानी थशे.” आम धारी नि'कपट चित्तवाला रामे दशरथ नूपतिने कडं. “हे पिता ! ज्यां सुधी हुँ अहि रहीश त्यां सुधी नरत राज्यने गृहण करशे नहि;माटे हुँ आपना चरणने नम स्कार करी हवणांज वनवास जानं के, जेथी पबीनरत सुखे राज्य नोगवे." आ प्रमाणे कही प्रौढ पराक्रमवंत राम पोताना धनुष्य बाण लश पितानी पासेथी चाली निकल्या. ज्यारे कुलरूप आकाशने प्रकाश करवामां सूर्य स-- मान राम पोतानी नजरेथी दूर गया एटले. तो शोकथी विह्वल श्रयेला दशरथ राजा मूळ पाम्या. राम पण पिताने विषे नक्ति धारण करता अने न-- रतने विषे प्रेम संपत्ति धारण करता कौशल्या माता पासे आवीने आ प्रमा-. ये कहेवा लाग्या. “हे मात ! पोतानी प्रतिज्ञा पूर्ण करवाने माटे म्हारा पिता नरतने राज्य आपे बे; परंतु ज्यां सुधी हुँ अहि बुं त्यां सुधी ते राज्यनो स्वीकार करता नथी, माटे हुँ हवणां एकलोज वनमा जानें बुं. तमारे म्हारा संबंधी कांश ख धरवु नहि." पठी कौशल्या पण दीर्घकाल सुधी पुत्र विरद थतो जाणी तत्काल रुदन करता बता मूळ पाम्या. वली ते विलाप करवा लाग्या के, “ हे पुत्र! दवणां तुं मने दुःखना पात्ररूप वनावे जे तो पनी हु शोक्योने विषे दुःसह एवा परानवने शीरीते सहन करी सकीश.'' पठी जानकीपति श्री राम रुदन करती एवी माताने महाकष्टश्री शांत करी पोतानी प्रतिज्ञा पालवाने नत्साहवंत अया श्रका नगरनी बहार उद्यानने विषे आव्या. आ वखते पतिना प्रवासने जाणी सीता विचार करवा लागी के " हाय हाय ! म्हारा पूर्वे करेला कमने धिक्कार के. वली कुलवंत एवी सती स्त्रीयोने तो संपत्तिने विषे, विपत्तिने विषे, सुखने विषे अथवा कुखने विषे पतिनी पागल जवं एज वखागवा योग्य .” आम निश्चय करी जानकी कौशल्या पासे आवीने कहेवा लागी. “हे मात ! हुं नक्तिने लीधे पतिनी पाउल जश्श." प्रशंसा करवा योग्य गुगनी पंक्तिश्री आनंदित अयेला अने वियोगथी आकुलव्याकुल थता एवा कौशल्याए सीताने कह्यु. “केलना स्तंन्न समान अत्यंत कोमल देहवाली अने मनोहर नेत्रवाली हे पुत्री! तुं प्रवासयी नत्पन्न श्रयेला महाखने शीरीते सदन करी सकीश?" वीरपत्नी सी.