________________
श्री आदिनाथचरित्र. (११) आलोक अने परलोकमां सुख थाय." म्हारो आवां वचनथी अचल प्रतिबोध पाम्यो अने चारित्र लश् तपथी श्री प्रन्ननामना विमानमांललितांग देवता प्रयो. त्यां देवसुख नोगवी ते देवताचवी गयो अने तेने पदे पवित्र आत्मावालो वजजंघ ललितांग अयो. वली पूर्वनी स्वयंप्रन्नादेवी पण चवी गइ,तेथी तेना पदे पवित्र आत्मावालोश्रीमतिनो जीव स्वयंप्रनाथलांतक देवलोकमां सत्तर सागरोपमनी आयुष्यवालो हुं पण आयुष्यने पूर्ण करी वज्रसेन नामनो राजा थयो ." आ प्रमाणे श्रीमति अने ललितांगनुं स्वरूप कही वजसेन राजापोते आनंद पाम्यो.
पगी वज्रसेन राजाए अनेक महोत्सवपूर्वक पोतानी पुत्री श्रीमती हाथी विगेरेनी नेटो सहित वनजंघ राजाने आपी. पडी हर्षित मनवालो ते महाराजा श्रीमती सहित पोताना लोहार्गल नगरने विषे गयो, अहिं पाबल वजसेन राजाए पोताना पुत्र पुष्कलपालने राज्य आपी सांवत्सरीक दान दइ, चोसठ इंशेए करेला नत्सव पूर्वक दीक्षा धारण करी तीर्थंकर पद प्राप्त करयु. अहिं वज्रजंघ राजाने पण अनुक्रमे एक पुत्र अयो अने अनुक्रमे वृहिपामतो एवो ते पुत्र निर्मल यौवनावस्था पाम्यो. एवामां पुंगरी किणि नगरीना राजा पुष्कलपाले पोताना नपर शीमामाना राजा विरुइ श्रयेला जाणी पोतानी सहाय्य माटे वज्रजंघ राजाने बोलाववा दूत मोकल्यो. पी वबजंघ राजा पण नगरने विषे पोताना पुत्रने राखी पोते श्रीमती सहित म्हो:टी सेना लश् नत्साहयी शरवण नामना अरण्यने रस्ते थइ चाल्यो एटले तेने केटलाक माणसोए कह्यु के, “हे प्रनो आ मार्गने विषे लयंकर दृष्टीविष सपो रहे ; माटे एने त्यजी दर बीजा रस्तेषी जान.” लोकोनां आवां वचन सांजली वजजंघ नूपति ते मार्गने त्यजी द बीजे मार्गेथी पुंमरी किएपी नगरी प्रत्ये गयो. परी ते बन्ने महा बलवंत राजानना नयथी सर्वे राजा पुष्कलपालनी आशामां वर्तवा लाग्या, पठी पुष्कलपाल नूपतिए वज्रजंघ राजानो
आदर सत्कार करीने विदाय करयो. ते वखते केटलाक माणलोए तेने कर्वा के, . “ हे विनो! तमारे शरवण अरण्यना रस्ते अश्नेज लोहार्गल नगरे जq.” राजाए कारण पूब्युं एटले तेनए कह्यु के, “ ते वनमां बे साधुनने केवलज्ञानना म्होटा नत्सव अवाथी इष्टी विष सर्पो शांत अश् गया ." लोकोनां आवां वचन सनिलीने तेज रस्ते अश्ने जता एवा वजजंघ राजाए त्यांझानधारीन