________________
(१४४) ऋषिमंगलत्ति-पूर्वाई. माटे तेणे प्रेमथी पाठ मालनो एक मेहेल बनावी प्राप्यो अने पुष्कल व्य श्राप्युं तेमज आये स्त्रियोने पांचमा अंगमां कद्या प्रमाणे सुवर्णना आन्नरणो अने आठक्रोम सोनाम्होरो आपी. पठी महावल कुमार ते मेहेल नपर रह्यो उतो पाठ स्त्रियोनी साथे नोग संबंधी महा सुखने लोगववा लाग्यो...
एक दिवस श्री विमलनाथ तीर्थकरनी परंपराना श्रुतकेवली श्री धर्मघोष सूरि ते नगरने विषे आव्या. तेमने वंदन करवा माटे सर्व प्रकारनी समृहि सहित एवो अभावंत बलराजा पोताना परिवारे परवख्यो बतो बहारना नद्यानमां गयो. महावल कुमार पण पोताना झारपालना मुखथी गुरुने आवेला सांनली उद्यानने विषे गयो. ते वखते गुरुए धर्मोपदेश आप्यो के
धर्म, अर्थ अने कामरूप पुरुषार्थो श्रेष्ठ धर्मना प्रन्नावश्रीज मले , माटे मोदनी श्चावाला तत्त्वज्ञ पुरुषोए धर्मने विषेज उद्यम करवो. लक्ष्मी हाथीना कान समान चपल, शरीर नाशवंत स्वन्नाववालुं अने जीवित दलना अग्र नाग नपर रहेला पाणीना विंऽ समान नाशवंत . जेम चंचें प्रतिबिंव ज. सने विपे अनेक रूपे मिथ्या देखाय ने तेमज स्त्री विगेरे समस्त जगत् पण मिथ्यानूतज . वली जेम दश दिशामां गयेलां पदीयो सायंकाले एकगं श्र हर्पित श्रया उतां परस्पर वार्तालाप करीने सवारे पोतपोतानी जीविकाने माटे जूदा जूदा चाल्या जाय रे तेमज स्वजन संयोग समजवो, वली राज्यादिक । कुगतिने आपनासं वे, माटे हे नव्यजनो! आ असार एवा संसारना-स्वरूपनो चित्तने विषे विचार करी मोक्षदायक धर्मने विषे यत्न करो."
गुरुनी यावी वाणी सांतली प्रसन्न श्रयेलो महावल कुमार तेमने कदेवा लाग्यो के, “दे नगवन् ! अरिहंत प्रन्नुए कहेला मार्गने हुं हर्षश्री सद्दहु ९. माटे हे मुनीश्वर ! हवे हुं माता पितानी अाझा लश् तमारी पाले श्रावी दीका ग्रहण करुं त्यां सुधी तमे अहिंयांज रहो.” सूरिये का. “हे वत्स ! अमने प्रतिबंध न कर." पठी महावल कुमार सूरिने वंदना करी पोताना मंदिरे गयो, त्यां माता पिताने प्रणाम करी ते वोल्यो के, “हे माता पिता ! में धर्मघोष गम पाले धर्म सांजल्यो अने ते मने रुन्यो ." माता पिताए कह्यु. “ हे वत्स ! तुं धन्य अने कृतपुण्य के, जे तें गुरुना मुखश्री धर्म सान्नट्यो अने ते तन रुच्यो." कुमारे कडं. “हे माता पिता ! हुं तमारी याज्ञाश्री श्री ध.