________________
[ ५३ ].
अळगा वेद अनूप, राम ब्रह्मा सू रहिया । हूँ वेदा वाहरू किसन ने इण पर कहिया । सोच घणो अति सबळ, प्रघळ देवा तू पड़ियो। हुवी ब्रह्म बुध हीण, इसौ दाणव प्रा भिडियो । असुर ने कीयौ तीरथ अविल, समुद डोह अति कीध सर । फुक सू सखासुर फाड़ियौ हुवो मछ अवतार हरि ।। ७४॥ हरि नै प्यारी हेत प्रथम पहिलाद पियारो। पुणे अम पहिलाद मुकदहु वेली म्हारौ ।
तिण वेळा तुरत प्रभु थभ माहि प्रगट्ट । इधकि हुई आवाज वडो कोई ब्रहमंड फट्ट। तेत्रीस कोडि लिखमी तवै हुनौ कोडि जमराव हरि। प्राजरी घणु अध्रीयामरणी नारसिंघ थारी निजरि॥७५॥ निजर नमो नरसघ कोप दारणव सिर कीधौ। लाधा थारा लखरण, राम भगता सिरि रीधौ । ग्यान आप गाजियो, हाथि हरिणाकस हिंगियो । चू नाळि जिम चाबियो खरी ते काळि जि खिरिणयौ । करि कोप मुख रातो कियो तू नरसघन लाजियो। पहलाद हुवी वाली प्रभु, सगे भाई ना साझियो । ७६ ॥ सगी, तुहारै साच, कूड ऊपरि नित को। कूड साच ते किया इसा विदि तूना प्रोपै ।
वामरण ब्राह्मण महा अविगत महाराजा। आव आव आहचे, कर रावा इदराजा । बलि राउ जिग न कीधा बहत इद्रासरण डूलं अही। वामणो राम आयो वहै छलिस वलि राजा सही ।। ७७॥ बलि राजा वाधिवा हुयो खाटरौ वडो हरि । आयो प्रोळि अनत, किसन इहडी तोफो करि।