________________
वीरवांण
८०
८२
वोहत तब कार है बेलीयां रिण गाढा रहणा ॥ जाता उण मारग वुहा आता उण बैहणा ।। वीरम बाग संभायक तोषार झपटी । छुप मियानां नीसरी पुरसांण चोहटी ।। पैसट जोइया पाडीया जंग वीरम जुटी। वीरम मदु वाजीया पल फँगां पुटी ।। वीरम मदु बाजीया रिण मांझ समथै । आगल रहसी प्रांपणी इल भारत इथै ।। घाग झाड फड पेलिया रिण फाग रमंथै । लल भष साबल लेवतां हुय लथो बथै ।। साजै हात कटारीयां नर वाहै षथै ।। वीरम मदु बकबकै घण घावां घाया। अस षड जोयां ऊपर डाचक डकराया ।। जद मिल सारा जोइया मदुपै आया। अस. वीरमकी उचकै घण दल घबराया । घट कुसलै जावा घरै लष धाड़ो लाया ॥
दहा . इत जवाद समाद उत, दापै दोउ दल देष । वीरम मदु थां बिना, अस भड बचै न एक ॥ -
नीसांणी , बलवंत मदु बोलीया 'विध चुक बताया। ढम ढम बाजी ढोलकी षोगीर बजाया । ताली तास कतोवरा सफरा षडकाया। धिरी धिरी धीरपै भाष मुष भाया । जोवै चोसठ जोगणी अछुरां रथ आया । वापा बापा बोल दे वीरम विरदाया ।।
१४७