________________
१०
पोरवाण कह्यौ । रावजी जोईया तो आगे ही चोवीस हजार घोड़ारा धणी छै। ठठा भखर रो पातीसाह मृगतमायची जिणरै परधान बूकण भाटी छै। तिणरै देपाल परणीयौ । अबै अापणे हाथ अांवणसु रह्या ।
तरै वीरमदेजी बूकण भाटीने मारणरो उपाव मांडीयो । भाटी बूकणनै नालेर मेलीयौ । सात बेटी छ । तिको श्रापनै वलेथाहरां भाई भतीजांनै परणावसां । नालोर झेलज्यो नै राज परणीजण पधारयो । सो उण वीरमदेजीरी वात सांभली थी। सो भाटी बूकरण नालर झाले नहीं । भाटी बूकण कयौ पहला वीरमदेजी मांहरै परणीजै तो पछै म्हे थांहरै परणीजसां । तरै भाटीयारो नाले र वीरमदेजीनु ल्याया । सो वीरमदेजी नाल र झेलीयो । मन माहे चूक तेवड़ नै । आ वात जसे लूणीयांण देपालजीर भाई सांभली । वीरमदेजी भाटीयारो नाल र झालीयौ । तिको चूकरो मतो दीसै छै । तरै जसै लूणीयांण देपालजीने कह्यौ । वोरमदेजी चूकरो नाले र झालीयो । तिको भाटीयांनु मारसी । तरै देपालजी कह्यौ जसा भाई था । वात हवां नही लाहोरसु सात कोस तलवडी छै। मारि सकै नहीं। धरती उभी छै! अत्रै वीरमदेजी नाले र झेलनै भाटीयांने कह्यौ म्हारै वैर घणी जायगा छ ! थे जाहर करो मती। असवार पचास साठिसु छनो सिकारै मिस अाउछु । थे कठै ही जणावजो मती ।
इतरो कहिन भाटीयांरा यादमीयांने सीख दीनी । . पाछै वीरमदेजी सातसै पखरैत असवारांसु चढीया सो मजलां मजलारा वीरमदेजी भाटीयांरी तलवड़ी गया। जायनै एक आदमी वधाईदार तलवड़ी मेलीयौ । जाय नै गोरवै उतरीया। आदमी जाय नै वधाई दीनी । तरै सातेई कवर भाटीयारा सामा अाया। प्रांणनै जुहार कीयौ नै ऊपरै तरवारि पड़ी। कंवरां ... नै मारि लीया नै वागां उपड़ी । श्रागै सांमेलो आवतो थौ । सो बूकण भाटीनै सामेला माहे मार लीयो । गांव मारि लूटि रोस करि नै वीरमदेजी पाछा आया । लारै देपाल जोईया कनै भाटीयांरी फिरयाद आई । तलवड़ी मारी । तरै जसै लणीयांण देपालजी नै कयौ । थाने म्हे पहला हीज ह्यौ न थौ तिगरी साबरी।।
नीसांगी देपालै कसमीर दे गल भणे न रोई । वीरम हइस तोलीया सलखाणे सोई ॥ कूटी पीटी तलवड़ी विवाह न होई । जसे जेही जाप दी तेवी ही होई ॥
वार्ता वीरमदेजी पाछा आया तरै दोलै गहलोत कह्यौ । अबै अठै अापां नै रह्यां भलाई नहीं । सवारै यापां उपरै जोईया आवसी । तरै वीरमदेजी गांव वडेरणो छांडि नै रातो राति गाड़ां भार घालि कागासर नै कवलासरमै वासारी वांकी जायगा छ तठे आयं नै