________________
परिशिष्ट २
अथ वीरमदे सलपायतरी वार्ता लिखीयै छै ।
राव सलषाजीरो बेटो वीरमदे वडो रजपूत । परभोम पचायण । वडो आषाड़सिध रजपूत | महेवै टीकै रावल मलीनाथजी तपै । सो वीरमदे निपट ओनाड़। मलीनाथजीरा कथनमै नही । सो वीरमदे आठ पोहर अधूला रहै । अढंगा दांन दीजै । तिको वीरमदेजीरो जस सारा रजपूत बोले । तिको वात जगमाल मालावतनै सुहावै नहीं। इतरामें सुहांणा गढसु देपाल जोईयौ किण हेक आंटै नगर महेवै आयौ । वास कीयो । घणो माल वित लेनै घणा अमोलक घोड़ा लेनै महेवै आयौ । देपालजीरै नै वीरमदेजी जीवां चैन घणो बंध्यो । देपाल नै वीरमदेजी मेला रहै । वरस २ तथा ३ वीता | इतरामै मलीनाथजी नै जगमाल देपालरै घणो माल वित देष नै मारणो तेवड्यौ । घावड्या विदा कीया । तरै श्रा वात वीरमदे सांभली । तरै वीरमदेजी देपाल जोईयासु आण भेला हुवा । वीरमदेजी देपालजी बैठा बात करै छै। इतरामै घावड्या आया । आगै देबै तो वीरमदेजी बैठा छ । तरै काई सूझी नहीं । तरै पाछा वलि गया। जाय नै रावल मलीनाथजी नै जगमालजीने कह्यौ । आगै वीरमदेजी बैठा छा । तरै काई समि नाई । मालोजी जगमाल जी, वीरमदेजी सू घणा रीसाया कह्यो । वीरमदे घणी करडी ताणै छै । इतरामै वीरमदेजी मनमै विचारियो । देपालजीरै नै मांहरै हेत मालोजी करै। मारणो तेवड़यो तो देपालनै कुसले काढां । तो रजपूती पणो रहै । तरै देपालजीन कह्यौ। देपालजी अब महेवासु परा नीकलौ । थां उपरै मालैज़ी नै जगमाल चूक तेवड़यो छ तरे देपाल प्रापरो माल-वित, घोडा, रषत-बघत लेनै नीकल्यौ । तरै राठोड़ वीरमदे सलखावत देपाल जोईयारै साथे होय कितरेक दूर पुहँचाय श्राया । तरै वलतां नै वीरमदेजी नै देपाल जोईयै समाधि बछेरी दी । तिका ले नै पाछा महवै पाया । तरै मालैजी बात सांभली । वीरमदे समाधि बछेरी ले आयौ । तरै माले रावल
