________________
*****
बोधकारक] दृष्टांत (कथा) संग्रह
**
* कंबल अने संबल वृषभनी कथा. 93• •X
मथुरा नगरीमा जिनदास नामे शेठ रहता हता. ते समीधारी श्रावक हता अने व्रत पच्चखाणादि करवामा हमेशां तत्पर रहेता . धर्म नियम चुके नहीं एवा ते जिनदास शेठने ते गाममा रहेनार आहीर साथे नातो हतो; तेथी एक दीवस आहीर लोकोए पोताना वीवाह कार्यना सुभ प्रसंगने लीधे ते शेठने त्यां कंबल अने संबल नामना वृषभ भेट तरीके आप्या; शेठने व्रत होवाथी ते चोपगां जानवरनो उपयोग नहोतो तेथी तेमणे ते लेवाने ना पाडी. परंतु आहीर लोको शेठना उपकार अने अनुरागने ठीधे शेठे ना पाड्या छता पण घणो आग्रह करी शेठने त्या ए बे वळदने बांधी गया. शेठे आ सुकोमळ चळदने जोइ विचारयुं के एमने कोई खेतीवाडी अगर बीजी मेहेनतमा नाखशे तेथी ते दुःखी थशे माटे अही वाघ्या बेसी रही खाशे पीशे, आवी अपेक्षाए शेठे ते बळद राख्या तेमने दररोज प्रासुक आहार तथा जळ मुकता, शेठनी वृत्ती अने धर्म रीती नीती जोइ बळदोने जातीस्मरणज्ञान थयुं तेथी तेमणे पोतानो पुर्व भव दीठो अने श्रावक धर्मी थया श्रावकनी पेठे अष्टम्यादिक पुण्यतीथीओने दीवसे तेओ पण उपवास करवा लाग्या. केटलाक दीवस आ प्रमाण गया पछी एक वखत ते जिनदासशेठनो कोइक मित्र मंडिरमित्र नामना यक्षनी यात्रा करवा जवानो हशे, तेणे आवीने शेठनी पासे गाडे जोडवाने माटे वळद माग्या. आ वखते शेठ पोसामा हता तेथी कांइ पण बोल्या नही. तेथी ते यात्राये जनार शेठना मीत्रे बाहार बांधला चळद छोडी ठीघा अने तेने घेर लावीने गाडे जोतर्या बळद सुको
