________________
.( २४४ ) वलती आगि पासइ रही। सी० सुर नर नारी समक्षि रे।ध० सीता कहइ सुणिज्यो तुम्हे। सी० भो लोकपाल प्रतक्षि रे॥२८॥ ध० मई श्रीराम विना कदे । सी० पुरुप अनेरउ कोइ रे।ध० । मन मांहि पिण वांछ्यउ हुवइ । सी० रागइ साम्हो जोयो होइ रे ।।२।। तउ आगि मुझ नइ बालिज्यो। सी० नहितर सीतल थाउ रे। ध० आगि नही केहनी सगी । सी० नहि सगो डंडुला वाय रे ॥३०॥ ध० इम सीता कहती थकी। सी. समरंती नोकार रे ।ध०॥ जितरइ सीता उतावली । सी० पइसइ आगि ममारि रे ।।३१।। ध० तितरइ बाय थंभी रह्यो। सी० छूटा पाणी प्रवाह रे धि० लोक सहूनइ देखतां । सी० ऊंचो वाध्यो अथाह रे ॥३२॥ ध० , लोक लागा जल बूडिवा। सी० हूयो हाहाकार रे ।धा विद्याधर ऊडो गया। सी० भूचर करइ ते पोकार रे ॥३३॥ ध० राखि राखि सीता सती। सी० तुं सरणो तुं त्राण रे।ध०) . इम विलाप लोकातणी। सी० सीता सुणत प्रमाण रे॥३४॥ ध० करि करुणा निज पांणि सु। सी० थंभ्यो पाणि प्रवाह रे ध०) वावि रही पाणी भरी। सी. उलट्यो अंगि उछाह रे ॥३॥ , लोक लागा सहु देखिवा । सी० खुशी थका ते वाविरे ध। निरमल नीर भरी तरी । सी० हंस सेवा करि आवि रे ॥३६।। मणिमय बरडी मोकली। सी० पावडी कनक प्रकार रे ध० वावि विचि कीयो देवता । सी० सहस कमल दल सार रे॥३७॥ सिंहासन मांड्यो तिहां । सी० सीता वइसारी आणि रे ।धा . आभ्रण वस्त्र पहिराविया सी० लखमी बइठी जाणि रे ॥३८॥ ध०