________________
(98)
अम्मो ! अणगो वि वम्महो अंगिं संमुं कहं दुक्खं देउ ? | समत्थाणं लोआणं वि वज्यं तवं विणा कहं कल्लाणं होउ ? ।
सहोअर ! तिहुअण ! घरम्मि वस, बाहिरं न गच्छेजे ।
जिणाणं पूअणाय जलेहिं ण्हाणं
करेज्जहि । सुहिआ माणवा दुहिआणं पुरिसाणं भोभणं दिन्तु । सावय ! वारसविहं सावगधम्मं रक्खेज्ज, जत्तो खिप्पं मुक्खो होउ ।
|
(तुं ) बहार आव अने भगवानने पूजवा माटे मणिलाल साथै मन्दिरमां जा.
(तमे) वे जणा स्नान करो. मणिलाल तुं गुरुने पूज, जेथी कल्याण जल्दी थाय.
(ते) नोकर हजामत करे ?. बलदीआओ तथा पाडाओ घासने सारी रीते वागोलो.
हे गुरु ! डुं स्याद्वादने भणुं ?. (तमे) गरीवोने धन आपो.
। गामणी विज्जत्थिणो परिक्खउ । जणय ! मित्तं तिहुअणं पडिक्खेमु । साहूणं चलणाणं पूअणम्मि जुंजह | साहु ! मुक्खाय उट्ठ, पमायं नहि कर । भिच्च ! सेट्ठिणो मत्ययं कम्मसु । विसारय ! जिणाणं वयणम्मि अस
सूर्य तुं शामाटे भमे छे ?. भाइ ! धर्ममां शरीरसंबंध दोपोने शामाटे करेले ?.
दहणं माई कर ।
सिआवाए कहं संकेमो . सुहिणो परत्थकरणाय जीविअं
दिन्तु ।
खलपू ! खित्तं लहसु ।
विजयधर्मसूरि विद्यार्थिओना सुखने माटे जीवित आपो.
पिता ! अमे कल्याणने माटे जीवितनो त्याग करीए. हरगोविन्द ! तुं गुरुना चरणने पूज. ! (हुं) जिनमन्दिरमां जाउं.
हे राजन् ! तुं शत्रुओ साथै लड, ढरे छे शामाटे ?
छोकराओ तमे भणो. हे शंभु | तुं कामदेवने तावे कर. हे चोरो ! तमे सत्य बोलो, जेथी तमे सुख पामो.
(अमे) श्लोक बोलीए. गुरु वधानुं कल्याण करो.
1.
