________________
( ३८ ) जणा न पिन्जन्ति सिंधुणो खारं वारि पुरिसा पडिक्कमन्ति पावाउं । *धम्मो चिअ गेझो। पडन्ति पण्णाई तरुणो! . मणएहि मणम्मि पुण्णं तत्तं । नायपुत्तो जणाणं मत्थयम्मि नायन्न।
हत्थं मेला। जलाणं निही जलहरो। विजयधम्मसूरीणं मुहत्तो उसहा उपन्ति ।
हरगोविंदो मणिलालो च वंधुणो वसुणे मरिसन्ति ।
उवदेस सुणइ । लोहो दुक्खं देइ जोगीणं पि। | हे पुरिसा ! विजयधम्मसूरी अज्ज बुड्ढो सणिों सणिअंचलइ दंडेणं ।।
नयरं पविसइ ।
नथी | मसाला
me
घरमां पवन वडे सुख थायछे. वांदराओना पूछडाओने वाळको मुनियो स्वप्नमां पण विवाह करता
अडकेछे.
मृदंगनी साथे कवि गायछे. ब्रह्मा दंड वडे धीमे धीमे चाले छे. | छींक वडे अपशुकन थायछे. (अमे) समुद्रमां विष देखता नथी. | पुत्रो पिताने प्रणमेछे. मनोहर वनमां पुरुषो रमेछे. भाइओ युद्ध करेछे. खेतरमा धान्य थायछे. सधळा कविओमा सिद्धसेन सूर्य वडे दिवस शोभेछे. कामदेव महादेवने पण दुःख देछे. | योगी तडकाने ग्रहण करेछे. हाथीओ टोटु मार्गमां दोडेछे. । समूद्रमां झेरछे. इंद्रना कल्याण माटे वृहस्पति | चोरो धन माटे राजाना घर विचार करेछे.
ऊपर चडे छे. वाळकोनी आंखोमां आंसु आवेछे. ) तेओ लोभथी पीलु चोरेछे.
प्रथमछे.
* जे वाक्यमा कोइपण क्रियापद न होय त्यां 'अस्' धातुनो प्रयोग करवो.
+ भावा स्थलमा सप्तमी अथवा षष्ठी विभाक्त वपरायछे. जेमके कवीसु, कवीणं.
