________________
( १३० ) तवं तवन्ता इसिणो गुहाभ चिभ | जहोवलो जले बुड्डइ, तह धम्मेणं
निवसन्ति ! | रहिओ जणो संसारम्मि बुड्डुइ । मत्तण्डस्स पडमाणे तावम्मि अय | मे मदा अन्तेवासार तिमिरा दीणो जणो तिसाए पीडीअइ ।
निवट्टी। इमाए वसहीए वसन्तो इमो पु गीवाए थणाणं दन्ताणं चोवरि रिसो वीणं वयावेइ ।
इत्थीहि अलंकारा जडिआ। वसन्तम्मि उउम्मि इमिआ तणया
खलो अवसरं चुक्किहिइ ।
परिणे।। दुलो मणुओ वासरे वि अलंकारे | अमचो रण्णो धणं णेइ ।
चोइ।
केण वि सुहमहिलसन्तेण विवाहो कत्यूरीए कप्पूरस्स च गंधो भु
न करणिज्जो। वणम्मि वित्थरइ । । चउरा णिचं जिणन्तु । कस्तूरी मृगनी नाभिमां उत्पन्न | धनने माटे माणसो दुःखने पण थायछे.
जोता नथी. ब्राह्मणो माथामां मोटी चोटली | काळी कस्तूरी पण गुणवाळी छे.
राखेछे. | आंवानुं झाड ग्रीष्मऋतुमा फल धोळू छत्र हाथमा धरिने आ नग
आपशे. रनो राजा वनमां जायछे. | सघळा हंसो दूधमांथी पाणी जुएं 'झाडमां जीव छे ए प्रमाणे वा करी (जुएं करवामाटे) शकेछे.
ह्मणो पण मानेछ. | आ वालिकाए स्तनमाथी आवता रोगवाळो पुरुष शान्तिनेमाटे कु- |
दूधने पीधं. देवने पण पूजे. | कपूर पाणिमां पण वळेछे. राक्षसो पण देवनी जातिमां कहेवायछे. ते झाडनी छाल उतरावेछे. झवेर अने वेचर बन्ने सहोदरो छे. | आ मुनिनुं नाम वल्लभ (वल्लह) गोदावरी नदीमां न्हाएला माण
विजयछे. सो पण पाप जतुं नयी. | आ छोकराओनी चोटली वधीछे.
