________________
अध्ययन १ गा. १ मुखवस्त्रिका विचारः
लोके हि बन्धनं गुणेनैव प्रसिद्धं तत्रापि यथायोग्यमेव सूत्रदो रकादयस्तदर्थमादीयन्ते, यथा पुष्पपुस्तकवसनादिवन्धनार्थी यथाक्रमं मृदुमेव दोरकमुपादत्ते ।
किञ्च - सामाचारीग्रन्थे - "मुखवस्त्रिकां प्रतिलेख्य मुखे बद्ध्वा प्रतिलेखयति रजोहरणम्" इत्युक्तं देवचन्द्रसूरिणाऽपि । अत्र मुखवस्त्रिकाया बन्धनक्रियाकर्मत्वेन प्रतिपादनात् तदौचित्याच्च ला दोरकरूपमनुरूपं करणमपेक्षत एव । तत्प्रान्तभागेन ग्रन्थिदाने तु तत्र करणत्वकल्पनं देवचन्द्रसूरिविरुद्धमयुक्तं च, कर्मत्व- करणत्वयोर्विरोधात् ।
४७
उचित है और यही बात भगवानको भी इष्ट है । लोकमें किसी वस्तुका बाँधना डोरे से ही प्रसिद्ध है । उसमें भी यथायोग्य सूत्रका डोरा आदि बाँधने काम में लाये जाते हैं, जैसे फूल, पुस्तक या कपड़ा बाँधने वाले क्रमशः कोमल डोरेको हो काममें लाते हैं ।
( सामाचारी ग्रन्थ में देवचन्द्रसूरिने लिखा है- "मुखवत्रिकां प्रतिलेख्य मुखे बद्ध्वा प्रतिलेखयति रजोहरणम् । " इस वाक्य में मुखवत्रिकाको बाँधनेरूप क्रियाका कर्म बताया है और वह उचित भी है। इसलिये वह (क्रिया) मुखवत्रिकाके अनुरूप डोरारूप करणकी अपेक्षा रखती है। तात्पर्य यह है कि जब मुखवस्त्रिका कर्म है तब करण भी कोई होना चाहिये और वह करण अर्थात् जिससे बाँधनारूप क्रिया होती है, डोरा ही होना चाहिए। गांठ लगानेमें करणत्वकी कल्पना करना देवचन्द्रसूरि से विरुद्ध है और अयुक्त है, क्योंकि कर्मत्व और करणत्वका विरोध है । અને એ જ વાત ભગવાનને પણ ઈષ્ટ છે. લેાકેામાં કાઈ વસ્તુને ખાંધવાનું કા દ્વારાથી જ પ્રસિદ્ધ છે. તેમાં પણ થાયેાગ્ય સૂતરના દોરે વગેરે ખાંધવાના કામમાં લેવામાં આવે છે, જેમકે ફૂલ, પુસ્તક ચા કપડું બાંધનારા ક્રમશ: કમળ દારાને જ કામમાં લે છે.
J
साभायारी ग्रंथमां देवयन्द्रसूरि सच् छे: "मुखवत्रिकां प्रतिलेख्य मुखे बद्ध्वा प्रतिलेखयति रजोहरणम् ” मे वाध्यमां भुवस्त्रिाने गांधवाइय डियानु ક ખતાવ્યું છે. અને તે ઉચિત પણ છે તેથી કરીને એ (ક્રિયા) મુખવમિકાને અનુરૂપ દ્વારારૂપકરણની અપેક્ષા રાખે છે તાત્પર્ય એ છે કે જો મુખવસ્ત્રિકા ક છે તેા કરણ પણ હોવું જોઇએ અને એ કરણ અર્થાત જેવડે માધવારૂપ ક્રિયા થાય છે તે દ્વારા જ હાવા જોઇએ ગાઠ માંધવામાં કરણત્વની કલ્પના કરવી એ દેવચન્દ્રસૂરિથી વિરૂદ્ધ છે અને અયુક્ત છે, કારણ કે કત્વ અને કરણત્વના વિધિ છે.
