________________
५२६
श्रीदशवैकालिकसूत्रे टीका-स्यात् कदाचित् एकका कश्चिज्जघन्यप्रकृतिकः साधुः लब्यापाप्य आहारादिकमिति शेषः लोभेन-उत्कृष्टसरसवस्तुलिप्सया विनिग्रहते-संवणुते-नीरसवस्तुजातमुपरि कृत्वोत्कृष्टरसवद्वस्तु समपटुते । अपह्नवे हेतुमाह-ममेदमुत्कृष्टं वस्तु 'दाइय' दर्शितं सत् दृष्ट्वा आचार्यादिः स्वयमेवाऽऽददीत-गृहीयात्, न मह्यं दास्यति अल्पं वा दास्यतीति भावः ॥३१॥
अपनवकरणस्य दोषमाह-'अत्तहा' इत्यादि। मूलम् अत्तहागुरुओ लुद्धो, बहु पावं पकुवई ।
( ૧૧ ૧૨ ૧૩ दुत्तोसओ य से होइ, निवाणं च न गच्छई ॥३२॥ छाया-आत्मार्थगुरुको लुब्धः, बहुपापं प्रकुरुते ।
दुस्तोपकश्च स भवति, निर्वाणं च न. गच्छति ॥ ३२ ॥ पूर्वोक आचरण करने वाले साधु की क्या दशा होती है? सो बताते हैं
सान्वयार्थ:-अत्तहागुरुओ-अपने स्वार्थ साधनमें लगा हुआ लुद्धोजिहाका लोलुपी से वह साधु बहु-बहुत पावं-पाप पकुवई-करता है, य
और (इस भवमें) दुत्तोसओ-असन्तोषी होइ-बना रहता है, च-तथा निव्वाणं मोक्षको न गच्छद नहीं पाता है, अर्थात् अनन्तसंसारी होकर चतुर्गतिमें भटकता ॥ ३२॥ . ____टीका-आत्मार्थगुरुका आत्मनः अर्थः प्रयोजनमित्यात्मार्थ. स एव गुरुः प्रधानं यस्य स तथोक्तः स्वार्थसाधनसमर्थ इत्यर्थः, यद्वा आत्मार्थमेव गुरु-प्रधान वस्तु यस्य स तथोक्तः अन्याऽलक्षितोत्कृष्टसरसवस्तुजाताऽऽस्वादक: अत एवं लुब्धः- मनोरमरसाभिलापी सन् बहु-प्रचुरं पापम् आत्ममालिन्यजनकं दुष्कर्म
जो क्षुद्रप्रकृतिवाला साधु उत्कृष्ट सरस आहार प्राप्त करके इस विचारसे उसे छिपा लेता है कि-मैं इसे दिखा दूंगातो आचार्य आदि इसे ले लेंगे-मुझे न देंगे अथवा थोडासा दंगे ॥ ३१॥ - 'अत्तट्ठा' इत्यादि। वह दूसरोंसे छिपाकर सरस आहार करनेवाला स्वार्थ-साधनमें समर्थ साधु मनोज रसका अभिलापी होकर अत्यन्त ही
જે મુદ્ર પ્રકૃતિવાળે સાધુ ઉતકૃષ્ટ સરસ આહાર પ્રાપ્ત કરીને એવા વિચારથી એને છુપાવે કે-હ એને બતાવીશ તે આચાર્ય આદિ એ લઈ લેશે, મને નહિ, આપે અથવા થડે જ આપશે” (૩૧)
મત્તા, ઈત્યાદિ એ બીજાથી છુપાવીને સરસ આહાર કરનારે સ્વાર્થ સાધનામાં સમર્થ સાધુ મને રસને અભિલાષી થઈને અત્યત પાપકર્મનું
