________________
-
-
-
श्रीदशवकालिकसूत्रे (४) तीर्थङ्कराज्ञाभङ्गोऽपीत्यादयो दोषाः प्रसज्जन्ते, (२३),
_इति शय्यातरविचारः । आसन्दी=वेत्रासनं, खट्विका च (२४),
पर्यङ्का-मञ्चविशेषः, स एव पर्यङ्ककः, स्वार्थे कः । चकाराच्छिविका दोला-ताम्रयानादिग्रहणम् (२५),
गृहान्तरनिपचागृहं गृहिनिकेतनं तस्याऽन्तरम् अभ्यन्तरं मध्यमिति यावत् , तस्मिन् निषद्या-निपदनम् उपवेशनमित्यर्थः, यद्यपि व्याकरणादौ निपीदन्त्यस्या'-मिति विगृह्य 'निषद्या-आपणः' इत्युक्तं तथाप्यत्र शास्त्रसङ्केतितत्वाद्भावक्यवन्तोऽयं निपद्याशब्दः (२६),
गात्रस्य शरीरस्य उद्वर्त्तनानि मलापनयनद्रव्येण समालेपनानि 'उबटन' इतिलोकमसिद्धानि, चकारादन्येपामपि शरीरसम्बन्धिनां संस्काराणां ग्रहणं वोद्धव्यम् (२७), ___एषु चारित्रघातादयो दोपाः मुस्पष्टा एव ॥ ५ ॥ ५ ॥ ____ (४) इसके सिवाय तीर्थकर भगवानने शय्यातर-पिण्डको अकल्पनीय बताया है, इसलिए उनकी आज्ञाका भंग होगा, इत्यादि अनेक दोप आते हैं ॥ इति शय्यातर-विचार समाप्त |
(२४) आसन्दी-वेतकी बनी हुई छिद्रवाली कुर्सीपर बैठना ।
(२५) पर्यङ्क-एकप्रकारका पलंग, पालखी, डोला, तामजाम आदिका ग्रहण करना।
(२६) गृहान्तरनिषद्या-गृहस्थके घरमें बैठना। (२७) गात्रोद्वर्त्तन-शरीर पर उबटन आदि करना ॥५॥
(૪) એ ઉપરાંત તીર્થકર ભગવાને શય્યાતર વિડને અકલ્પનીય બતાવ્યું છે, તે માટે એમની આજ્ઞાને ભંગ થશે, ઈત્યાદિ અનેક દે ઉત્પન્ન થાય છે
ઈતિ શય્યાતર-વિચાર સમાપ્ત. (૨૪) આસન્ટી–નેતરની બનાવેલી છિદ્રવાળી ખુરશી પર બેસવુ (२५) पर्यx-मे प्रश्नो ५, पासपी, डिंगो, भ्यानो. (२६) गुडन्तनिषद्या- ना घरमा मेस (૨૭) ગાનશરીર પર સુગધી પદાર્થો ચેળવા (૫)
