________________
18 सएहिं सहिओ तवस्सिणीसहस्सपरिवुडाए पियदंसणाए समणुगओ अपुच्चापुवगामनगरागराइगु भगिउगारो, ति अन्नया य गामाणुगामेण विहरमाणो समागओ सावत्थिं नयरिं, ठिओ य कुटुगाभिहाणम्मि उजाणे, तत्व था।
ठियस्स विरसेहिं लुक्खेहिं सीयलेहिं तुच्छेहिं असुंदरेहिं कालाइकतहिं पाणभोषणेहिं दुरहियासो पयंडो सरीरमर पित्तजरो पाउन्भूओ, तेण य अचंतं अभिहओ समाणो भणइ-अहो समणा! मम निमित्वं संथारयं संथारह, ते या तवयणमायन्निऊण तक्खणमेव संथारयं संथारिउमारद्धा, जमालीवि अहिययरं वेयणाभिहओ निसन्नो ठाउमायंतो पुणो पुणो पुच्छइ-मो समणा ! संथारगो संथरिओ न वा?, तेहिं भणियं-संथरिओ, एयं च सोचा उडिओ। जमाली गओ तदंतियं, संथारयं च संथरिजंतं पेच्छिऊण उप्पन्नमिच्छत्तो जंपिउं पवत्तो-भो झुणिणो! इयाणि । मुणियं मए तत्तं, निष्फन्नमेव निष्फन भन्नइ, न उण निष्फजमाणंपि, अओ संथरिजमाणेऽवि संथारगे संथरिशोधि तुम्भेहिं वुत्तं तमसचं, एवं चकडमाणं कडसुष्पजमाणमुप्पन्नमेवमाईवि । वागरइ जं जिणिंदो दिवविरोहा न तं घडइ ॥ १॥ अवरावरसमयसमूहजोगनिष्फजमाणकजंमि । कह पारंभे धिय कडमिमति बोलु खमं होजा? ॥२॥ अत्थकिरियापसाहणखमं च वत्थुत्तणं समुबहइ । पढमसमप्पसूए य तयंपि नो विजइ पयत्थे ॥३॥ जइ पारंभे चिय तं कडंति एवं च सेससमएसु । करणे कडस्ख आवड उन्भडा नूणमणवत्था ॥ ४ ॥
DE