________________
चंद वीरच०
स्तावः
१४८ ॥
|भवतत्ततउयरसाउरि यसवणवे यणाभिहयसेज्जावालपचइयं समुद्दिन्नं अचेतनसुहं भगवओ वेयणीयं कम्मं, सो य सेजावालजीवो तत्थेव गामे गोवत्तणेण वट्टमाणो वसहे भगवओ उस्सग्गद्वियस्स सगीवे मोनू गोदोहजाइकजे पविट्ठो गाममज्झे, ते य पसहा निरंकुस संचरमाणा पविद्या अडविंमि, इओ व खणंतरेण समागओ गोवो, समाउलहियओ गोणे अपेच्छमाणो पुच्छर - भो भो देवजग! मम संतिया एवंविहरुवा गोगगा तुमए दिट्ठपुवा न वत्ति, पुणो पुणो सङ्घायरेणवि भणिजमाणेणावि जाहे जयगुरुणा न किंपि जंपियं ताहे पलयकालानलवियंगमाण कोवदसणदट्ठोट्टउडेण भणियमषेण भो मम सवारेण समुल्लविंतस्स पत्थरघडियहिवयस्थ व तुज्झ न मनागपि पडिवयणदाणमेत्तेऽवि अणुरोहो समुप्पण्णो, अह वहिरोति न निसासि मे वयणं, एवं ता किं निरत्यरण तुह काछिदुबहणेति भणिऊण अइकूरज्झवसाणसंगएण खित्ताओ सामिणो वायरसवणविवरेस फाससलागाओ, पत्थरेण दर्द ताव समाहयाओ जान परोप्परं मिलियाओ, ताहे मा कोइ उक्खणिहित्ति पर्यंतभागे मोडिऊण अत्र तो गोवामी, सामीवि पण मायामिच्छत्ताइसकोऽवि सवण विवरंतरुच्छूढगाडसडो जयंतधिवलिजोऽवि दूसवेयणावस किसीभूयसरीरो मणागपि धम्मज्झाणाओ अविचलियमाणतो तत्तो निक्खमिऊण गओ मज्झिमपात्रान्निवेवं, तत्यय पारगादियहे पविट्ठो सिद्धत्थवणियस्स गेहूं, तओ तेण हरिसुच्छतपुलयजालेण वंदिऊण पडिलाभिओ भगवं, एत्थावसरंभि य तहिं चेत्र पुवागरण जिणं दद्दूण भणियं खरगाभिहाणेग वेजणे-अहो भयवओ रावलक्खणसंपुत्रं सरीरं, केवलं
खातिदत्त
प्रश्नाः कर्णशलाको -
पसर्गः,
॥ २४८ ॥