________________
श्री गुणचंद महावीरच० ६ प्रस्ताव:
॥ २२२ ॥
ता होउ संप इमेण दुर्गुछिएणं, सवोवहाविरहियं पकरेमि धम्मं ॥ ४ ॥
इति निच्छिऊण वहुप्पयारेहिं गोसंखियं जणणिं च पडिवज्जाविऊण पाणामाए पबजाए पचइओ एसो, करेइ विविहे तवोविसेसे, अन्भसे निययधम्मसत्याई, रक्खेइ पाणिणो, पजुवासेइ गुरुणो, लद्धडो य जाओ निययधम्ममग्गंमि । अन्नया सो विहरंतो कुम्मारगामवाहिं ठिओ आयावेइ, एसा वेसियायणस्स उपपत्ती ॥
तरस य जडाजूडाओ दिणदिणमणिकिरणपरितत्ता निवडति धरणीअले ज्यानियरा, सो य जीवाणुकंपयाए | निवडियमेत्ताओं करेण गिहिऊण खिवइ जडामउडे, इओ य तेणतेणं भगवया समं गच्छंतो गोसालो तं दद्रूण अणत्थसीलयाए ओसरिता महया सद्देण वागरेइ-भो भो किं भवं मुणी मुणिओ उयाहु ज्यासे जायरो ?, इत्थी पुरिसो वा?, न सुणिजसि सम्मं, अहो ते गंभीररूवत्तणं, एवं च भणिए खमासीलयाए जाव वेसियायणो न किंपि जंपेइ ताव दुविणयर सिगत्तणेण तिन्नि वाराओ पुणो पुणो पुच्छिओ गोसालगेण ।
अह तस्स पसमसीलत्तणुणोऽविहु दुद्रुवयणमहियस्स । अइघट्टचंदणस्सव विभिओ तिनकोहग्गी ॥ १ ॥ तो तेणुब्भडजाला कलावपसरप्परुद्धगयणयला । गोसालगदहणत्थं तेउछेसा विणिस्तिट्ठा ॥ २ ॥ एत्यंतरे जिणं तीसे विज्झवणपचला झति । गोसालगरक्खक्ट्ठा सीयल्लेसा पडिविमुका ॥ ३ ॥
-
वैश्यायनस्थ
प्रव्रज्या
गोशाल
हास्यं तेजो
निवारणं.
॥ २२२ ॥