________________
-4600
BHABHINAR
श्रीगुणचंद । विगयकोऊहलो पडिनियत्तिस्सामि, तेण भणिय-अज! न जुजइ निसाए एत्थ निमेसंपि वसिउं, जो इह पाउब्भ- करकचूडमहावीरच०६ति पिसाया मिलंति वेयालवंदाई समुच्छरुति घोरफेक्कारसदा जायंति छिद्दपवेसा, अओ अलमेत्थावत्थाणेण, कुमा- मोक्ष ६ प्रस्तावः । रेण भणियं-जइ एवं ता तुम इहेब निलुको पडिवाडेसु खणंतरं जाव अहं संवेण पेक्खिउमागच्छामि, तेण भणिय-ज ॥२०६ मे रोयइत्ति, परं सिग्धं एजाहि जेण समइकंता जाममेत्ता रयणी, एवंति पडिवजिऊण कुमारो आइगो वणगहणमं
दातरं, पजलंतदिवोसहीपहापसारेण य इओ तओ पलोयंतो पत्तो दूरविभाग, अह एगत्य माहवीलयाहरे जालाउलंही
पजलंतं जलणकुंडं पेच्छिऊण सकारणमेयंति जायबुद्धी पहाविओ वेगेण तयभिमुह, जाव केत्तियपि भूभागं बचा ताव निसुणइ साहगविहिवुकमंतसाहगं पडुच सकोवं चेडयसुरं समुलवंत, कहं तं?--- रे सुद्ध! मरिउकामोऽसि नूण जं मंतसाहणं कुणसि । अविगष्पिऊण पुर्व सबुद्धिविभवस्स माहप्पं ॥१॥ किं कोऽवि तए दिट्टो निसुओ वा साहगो महियलंमि । जो साहणमि चुक्को मुको हि मए जमेणं व ॥२॥ जह इयरदेवमंताण सुमरणं कुणसि तं जहिच्छाए । तह मन्झवि कुणमाणो न भवसि तं निच्छियं एत्तो ॥३॥ कयमणपरिकम्मेहि मुणिनाहेहिवि दुसाहणिजोऽहं । पायडियकूडकवडो न चेडओ किं पुओ तुमए १ ॥ ४ ॥15॥२६॥
इमं च भणिजमाणं कुमारेण निसुणिऊण चिंतियं-नूर्ण कोइ महाणुभावो साहणविहिपरिभट्ठो एस चेडएण[3] निभच्छिऊण हणिजइ [लग्गो], ता जुत्तं मम एयपरित्ताणंति विगप्पिऊण दाहिणकरेण नीलमणिच्छायं छुरियं ।
ESSORRORSCRECC-
06