________________
क
रागोविहु थेवुष्पन्नपणयभावोऽवि भाविभयभीओ । वाढं कुणइ व वासं करचरणतलाधरतलेसु ॥२॥
एवं च भयवंतं तरुणत्तणमुवगयं रूवविणिजियदेवदाणविंदसंदोहं नाऊण सेसमहीवईहिं नियनियधूयापाणि-JET है गहत्थं पेसिया वरगपुरिसा सिद्धत्थनरिंदसमीवे, विन्नत्तो य तेहिं राया, जहा-देव ! अम्हे बद्धमाणकुमाररूवाइरेगरजियमणेहिं नरिंदेहि अप्पणप्पणधूयावरणत्थं तुम्ह सगासे पेसिया ता साहेह किमिह पचुत्तरं ?, रन्ना जंपियं-सम्म
मालोचिऊण कहिस्सं, बच्चह ताव तुम्भे निययावासेसु, एवं भणिए अवक्ता ते पुरिसा, नरिंदेणवि साहिओ एस सवइयरो तिसलादेवीए, एयं च आयन्निऊण हरिसभरनिन्भराए जंपियं तीए-देव! तुम्ह पुत्तपसाएण पावियाई
मए पावणिज्जाई, अणुभूयाई अणणुभूयपुवसुहाई, जइ पुण इण्हि तस्स वीवाहमहूसवं पेच्छामि ता कयकिया है। होमि, रन्ना वुत्तं-जइ एवं ता देवि ! वच्चसु कुमारसमीवं, पनवेसु य तं विवाहनिमित्तं, देवीए भणिय-महाराय! ।। न जुजइ पढम चिय तत्थ मह गंतुं, लज्जापहाणो हि कुमारजणो होइ, ता सिक्खविऊण पेसिजंतु तप्पणइणो, एक युत्ते रन्ना पेसिया कुमारसमीवे पाणिग्गहणपडिवजावणत्थं पणइणो, तेहि य गंतूण सविणयं जयगुरुणो साहिलो तदादेसो, तं सोचा भगवया भणियं-भो महाणुभाव! किं न मुणह मम चित्तवित्तिं? नोवलक्खह विसयविराग ? न जाणह गिहवासपरिहरणाभिलासं ? जेणेवमुल्लवह पाणिग्गहणविसए, तेहि भणियं-कुमार! मुणेमो सधं, किंतु अणुवत्तणिजं अम्मतायाण वयणं अलंघणिज्जा नियपणइणो, न खलु दुलहो पच्छिमकाले गिहपरिचायभायो, न यावि
- 90-
905
ROSPOSADS