________________
-S
घलीभूओ मओ इव मुच्छिओ इव दढपाससहस्ससंजमिओ इव निचलो ठिओ करी, तओ अवयरिऊण कुमारेण संवरिया ।। सा भूमिगया इत्थिया, विमुक्का य समीहियपएसंमि, सर्वपि गओ नियमंदिरं, सोऽवि करिबरो गहिओ आरोहहिं । पारद्धो अणवरयजलघडसहस्सखेवेण सिसिरोवयारो, पयट्टावियाइं घायविसोहणाई, महाविमदेण नीओ निययावा, न निवेइयं नरवइणो जहावित्तं, रुटो राया, परं सोयमुवागओ, भणिउमाढत्तो य
रे रे वचह पुरिसा! निस्सारह तं सुयं दुरायारं । जयकुंजरेऽवि निहए अजवि इह वसइ जोऽलज्जो ॥१॥ अवो साहसतुहाएँ तीए देवीऍ सुंदरो दिन्नो । पुत्तो अमित्तरूबो देवाविहु विप्पयारंति ॥ २॥ नृणं मूढो लोओ तम्मइ पुत्तस्स जो निमित्तमि । न मुणइ एवंविहदोससाहणे पयडसत्तुत्तं ॥३॥ अन्नाणविलसियमिणं गई अपुत्तस्स जं निवारैति । इहलोयप्पडिणीओ परलोयसुहो कहं होजा? ॥ ४ ॥ नीसेसरजसारं एवं जयकुंजरं हणतेण । कह मह सावेक्खत्तं पुत्तेग पयासियं भणसु ? ॥ ५॥ ता जह पुर्व एक्केण रक्खियं खोणिवलयमक्खंडं । रक्खिस्सामि तहेहि निस्सारह वेरियं एयं ॥ ६॥
जो एरिसं अणत्यं बीसत्थो कुणइ बसइ निस्संको । सो नूण ममंपि विणासिऊण रजंपिहु हरेजा ॥७॥
| इय पुणरत्तं नरवइस्स निच्छयमुवलब्भ विमणदुम्मणा गया कुमारसमीवं रायपुरिसा, तं च पणमिऊण सामन१७ महा०1४/वणा निविट्ठा एगदेसे, पलोइऊण य तेसिं मुहसोहं भणियं कुमारेण-किं भो! गाढमुबिग्गा दीसह ?, साहह किमेत्य 51
-