________________
नारयमुणी । एत्यंतरे आसग्गीवेण भणिओ तिविठ्ठ
गिरिगुहनिवाससि(खि)ने रोगजराजजरंगए सीहे । निहए करुणाठाणे अहो तुमं वलमयं वहसि ॥ १॥ किमहं तं न समत्थो विणासिउं पढममेव लीलाए। किं तु मयमारणे अवयसो सिया तेण नो हणियो ॥२॥ जइ कहवि दुद्धवयणोत्ति कलियनो सिक्खविंति तं कुसला । किं एत्तिएणऽवि मुहा परंमुहो सुंदर! नयस् ॥ ३॥ सचं चिय न कयंतो कुद्धो विद्दवइ करचवेडाए । किं तु दुबुद्धी दाउं परस्स हत्थेण मारेइ ॥ ४ ॥ जं चिय किंचि परूढं बाहुबलं तुज्झ नरजणभहियं । पक्खुब्भेओब पिवीलियाण तंपि हु वहट्टाए ॥ ५ ॥ थेरस्स पयावइपत्थिवस्स पुत्तच्छलेण तं भद्द! । नूर्ण विणासपिसुणो समुग्गओ धूमकेउच्च ॥६॥ ताहे तिविठ्ठणा सो भणिओ बुहत्तणस्स तुह पढमो। पाओ पाउन्भूओ दुव्वयणुलावरूवो किं? ॥७॥ किं वा सन्निहियकयंतसंगसंजायनिदुरसहायो । निम्मेरं थेर! समुलवेसि वन्नसि समाहप्पं ॥१॥ रणकसवट्टयनिवडियपवरसोडीरिमासुवण्णस्स । अत्तुकरिसो सोहइ नरस्स वन्निजमाणोऽवि ॥९॥ ता संवरेसु वयणं खणमेकं अंतरे परिभमंतु । तुज्झ महचिय वाणाऽरिपक्खमहणा महावेगा ॥ १० ॥ आसग्गीवेण पुणो भणिओ डिभोत्ति मज्झ नो घायं । दाउं खमंति हत्था ताहे पहरसु तुमं पढमं ॥११॥ तिविदुणा भणिय-भो घोडयग्गीव! पुरा मम तायस्स तुमं सामिसद्दमुबहतो ता तयणुवित्तीए चेक अगरक्षा-1
