________________
पंचम आस-समाय
पंचम आरा सज्झाय वीर कहै गौतम सुणो, पंचम आरा नो भाव रे। दुखीयो प्राणी अति घणा, सांभलि गोतम सुभाव रे ॥१॥वी० । सहिर होसी ते गामड़ा, गाम होसी समसानो रे । विण गोवाले धन चरै, ज्ञान नहीं निरवाणो रे ॥रावी । पाखंडी घणा जागस्य, भागस्य धरम ना पंथो रे । आगम मति मरड़ी करी, करस्य वली नवा ग्रंथो रे ॥३॥वी० । कुमति झाझा कदाग्रही, थापसी आपणा वोलो रे। शास्त्र मारग ते' मुंकल्यं, करस निज मुख मूलो रे ॥४ावी ! 'मुझ केड़े कुमती घणा, होस्यै ते निरधारो रे। जिनमती नी रुचि नवि गमें, थापसी निजमति सारो रे ॥५॥वी सुगुरु ने उथापम्य, कगुरु ने जइ मिलसै रे। मोटा द्रव्य लंचायस्यै, नीच न निश्चे होस्य रे॥६॥वी० सुमित्र थोड़ा हुस्यै, कुसंगी सुं रंग धरस्यै रे । सूत्र सिद्धांत उथापस्यै, जेठाणी देराणी विठस्य रे ॥७॥वी । छोरू विनयवंत थोडला, मात पिता ना वयण न चालै रे । ५ गुणग्राही नर थोड़ला, कुलटा ने संग चालै रे ॥८॥वी । चालणी नी परि चालस्य, धरम ना जाणे न भेदो रे।
आगम साखने टालस्य, पालसें आप उमेद रे ॥६॥वी० । - राजा परजा ने पीडस्यें, होडस्ये निरधन लोक रे ।
१ सवि ३ जिनमतमोल रे ३ लेश ४ निज उपदेश रे।