________________
चतुर्थभाग |
१३९
पहले कीजै कौन कुंरत ॥ एक० ॥ १ ॥ धर्मप्रसाद सबै शुभ सम्पति, जिन पूजें सब दुरत दैरत । चक्र उछाह कियो सुत मंगल, द्यानत पायो ज्ञान तुरत ॥ एक० ॥ २ ॥
'२९८ ।
तू ही मेरा साहिव सच्चा सांई ॥ तू ही० ॥ टेक ॥ काल अनन्त रुल्यो जगमाहीं, आपद बहुविधि पाई ॥ तू ही० ॥ १ ॥ तुम राजा हम परजा तेरे, कीजिये न्याय न कांई ॥ तू ही ० ॥ २ ॥ द्यानत तेरा करमनि घेरा, लेहु छुड़ाय गुसाई ॥ तू ही ० ॥ ३ ॥
• २९९ ।
सच्चा सांई, तूही है मेरा प्रतिपाल || सच्चा० ॥ टेक ॥ तात मात सुत शरन न कोई, नेह लगा है तेरे नाल (१) ॥ - सच्चा० ॥ १ ॥ तनदुख मनदुख जनदुख माहीं, सेवक निपट विहाल || सच्चा० ॥ २ ॥ द्यानत तुम वहु तारनहारे, हमहुको लेहु निकाल || सच्चा० ॥ ३ ॥
३०० ।
इस जीवको, यों समझाऊं री ! | इस० ॥ टेक ॥ अरस अफरस अगंध अरूपी, चेतन चिन्ह बताऊं री || इस० ॥ १ ॥ तत तत तत तत, थेई घेई घेई येई तन ननं री री गाऊं री ॥ इस० ॥ २ ॥ द्यानत,
१ कृत्य-काम । २ पाप । ३ दूर भागें ।