________________
४४
जैन स्वाध्यायमाला
वंदमाणं न जाइज्जा, नो य णं फरुसं वए ।२६। जे न वंदे न से कुप्पे, वदियो न समुक्कसे । एवमन्नेसमाणस्स, सामण्णमणुचिट्ठइ ।३०। सिया एगइनो लद्ध, लोभेण विणिगूहइ । "मामेय दाइय सत, दळूण सयमायए" ॥३१॥ अत्तट्ठा-गुरुप्रो लुद्धो, बहुपाव पकुव्वइ । दुत्तो सो य से होइ, निन्वाणं च न गच्छइ ।३२। सिया एगइरो लद्ध, विविहं पाण-भोयणं । भद्दगं भद्दगं भुच्चा, विविन्न विरसमाहरे ।३३। जाणंतु ता इमे समणा, 'आययट्ठी अय मुणी"। संतुट्ठो सेवए पंत, लह-वित्ती सुतोसयो ।३४। पूयणट्ठा जसोकामी,माण-सम्माण-कामए । बहुं पसवई पावं, माया सल्लं च कुव्वइ ।३५॥ सुरं वा मेरगं वावि, अन्नं वा भज्जगं रस । ससक्खं न पिवे भिक्खू, जसं सारक्खमप्पणो १३६॥ पियए एगो तेणो, “न मे कोइ वियाणइ" । तस्स पस्सह दोसाई, नियडि च सुणेह मे ।३७। वड्ढइ सुंडिया तस्स, माया-मोस च भिक्खूणो । अयसो य अनिव्वाणं, सययं च असाहुया ।३८॥ निच्चविग्गो जहा तेणो, अत्तकम्मेहिं दुम्मई । तारिसो मरणतेवि, न धाराहेइ संवरं ।३६॥
आयरिए नाराहेइ, समणे यावि तारिसो। निहत्थावि णं गरहति, जण जाणंति तारिसं १४०॥