________________
( २०३ । चरण धोय गन्धोदक लियो, लीनो मस्तक चढाय । मिनखा से देवता हुना अव सुवरणवर्णी होगई काय ।।
॥ यो व्रत०॥१०॥ बलिहारी गुरु प्रापको जहाँ दियो उपदेश । कोढी मे राजा हुए अव कपनवर्णी हो गई देह ।। यो व्रत० ॥१६॥ मैना सास पगा पडी, सासु म्हानं द्योजी असीस । खाज्यो पीज्यो विलमज्यो, थारा साहिब को राखो अविचल राज,
सदा ही सुहाग ॥ यो व्रत० ॥२०॥ मना बाप बुलाईया, पपणा करमा जोग । ये दोन्ही कोडी घरा, अब देखोजी म्हारो भाग्य विचार
करम विचार ।। यो व्रत ॥२१॥ पहपाल राजा श्राइयो, मस्नक मेल्यो हाथ । में तो कूढ कुमाईया अब हूज्योजी सदा ही सुहाग
अविचल राज । यो प्रत० ॥२२॥ सियाला मे तो मी पडं, उन्हाले मे लू वाय । चीमासे जल बादली, हरियाली हो स्वामी पावन देह ।।
। यो व्रत० ।। २३ ।। सोनां थारो मदडो, घड्यो निगोट्या भाव, श्रीपालजी के कारणे, मैनावत रानी जावा न देय।
॥यो व्रत ।। २४ ।। कूप चन्यो राय वीनव, रूढी लीनो हाथ । सारी रिद्ध सिद्ध छारिके, ले गया स्वामी संजम पार ।
॥ यो व्रत० ॥ २५॥