________________
(५०७) अन पोकार ॥ पि ॥२॥ सहसावन जई संयम तीनो, नेम चढे गिरनार ।। पी०:३॥ मोतन लाल कहे अपने प्रीमसे, उतारो जव पार ॥ पी० ॥ ४ ॥ ॥अथ श्रीदेवचंजीकृत चोवीशी प्रारंनः ॥ तत्र प्रथम श्रीषनजिन स्तवनं ॥ निडी वेरण दुई रही ए देशी॥
॥ षन जिणंदरां प्रीत, किम कीजें हो कहो चतुर विचार ॥ प्रनुजी जर अलगा वग्या, तिहां किणे नवि हो कोई वचन उच्चार ॥ १ ॥ ३० ॥ कागल पण पोहोंचे नहि, नवि पोहोंचे हो तिहां को पर धान ॥जे गोहोंचे ते तुम समो, नवि जांखे हो कोनुं व्यवधान ॥ २ ॥ २० ॥ प्रीत करे ते रागीया, जिन वरजी हो तुमें तो वीतराग॥प्रीतडी जेह अरागीथी, नेलववी हो लोकोत्तर माग ॥३॥ ३० ॥ प्रीति अनादिनी विष नरी, ते रीतें हो करवा मुफ नाव ॥ करवी निर्विष प्रीतडी, किण नांते हो कहो बने ब नाव ॥ ४ ॥ २० ॥ प्रीति अनंती परथकी, जे तोडे हो ते जोडे एह ॥ परम पुरुपथी रागता, एकत्वता हो दावी गुण गेह ॥ ५ ॥ २० ॥ प्रनुजीने अवलं बतां, निज प्रजुता हो प्रगटे गुण राश ॥ देवचंनी सेवना, आपे मुफ हो अविचल सुखवास ॥६॥२०॥
॥अथ श्रीअजितजिन स्तवनं ॥ ॥ देखो गति देवनी रे ॥ ए देशी ॥ ॥ ज्ञानादिक गुण संपदा रे, तुज अनंत अपार ॥ ते सांजलतां उपनी रे, रुचि तेणें पार उतार ॥१॥
