________________
(890) जगनाथ ॥ म ॥ ईश्वर अरधंगें धरी रे, तुं मुफ जा ले न हाथ ॥ म० ॥ ३॥ पशु जननी करुणा करी रे, प्राणी हृदय विचार ॥ म० ॥ माणसनी करुणा न ही रे, ए कुण घर आचार ॥ म० ॥ ४ ॥ प्रेम कल पतरु दीयो रे, धरियो जोग धतूर ॥ म० ॥ चतुरा शरो कुण कहो रे, गुरु मिलियो जग सूर ॥म० ॥ ॥ ५॥ मारूं तो एमां क्युंदी नही रे, आप विचारे राज ॥ म ॥ राजसनामें बेसतां रे, किसडी बंधसी लाज॥ म० ॥ ६ ॥ प्रेम करे जग जन सद्ध रे, नि
हे ते उर ।। म ॥ प्रीत करीने बोडी दे रे, तेहा न चाले जोर ॥ म ॥ ७ ॥ जो मनमां एह, हतुं रे, निसपत करत न जाण ॥म०॥ नसपत करी ने बांदतां रे, मागस दुवे नुकशान ॥ म० ॥ ७ ॥ देतां दान संवत्सरी रे, सलहे वंडित पोष ॥ म० ॥ सेवक वंडित नविलहे रे, ते सेवकनो दोष ॥ म ॥ ॥ ए॥ सखी कहे ए शामलो रे, हुं कहुँ लक्षण सेत ॥ म० ॥ण लक्षण साची सखी रे, आप विचारे हेत ॥ म ॥ १० ॥ रागीशुं रागी सद्ध रे, वैरागी श्यो राग ॥ म० ॥ राग विना किम दाखवो रे, मुगति सुंदरी माग ॥ म०॥ ११ ॥ एक गुह्य घट नथी रे, सघलोई जारो लोक ॥ म०॥ अनेकांतिक जोगवो रे, ब्रह्मचारी गतरोग ॥ म ॥१२॥ जिण जो णी तुमने जो रे, तिण जोणी जोवो राज ॥ म ॥ एक वार मुझने जुन रे, तो सिजे मुज काज ॥ म० ॥
