________________
(३७) कहेय हो ॥ सुंदर ॥ ढंढण नेमी प्रशंसीयो, मुफ म हिमा सवि तेह हो ॥ सुंदर ॥ तप ॥ए ॥ नंदीषण वोहोरण गयो, गणिकायें कीधी हास हो ॥ सुंदर ॥ वृष्टि करी सोवन तणी, में तसु पूरी आस हो । सुंदर ॥ तप० ॥ १० ॥ एम बलन प्रमुख बडु, तास्या तपसी जीव हो। सुंदर ।। समयसुंदर प्रनु वीर जीअपहेलो मुफ प्रस्ताव हो ॥ सुंदर ॥ तप० ॥११॥
॥दोहा॥ ॥नाव कहे तप तुं किश्युं, लेडयुं करे कषाय ॥ पूर्व कोडि जो तप तपे, दणमा खेरु थाय ॥ १ ॥ खंधक आचारज प्रतें, तें बाल्यो सविं देश ॥ अशुन निया| तुं करे, दमा नही लव लेश ॥ २॥ पा यन ऋषि दूहव्या, सांब प्रद्युम्ननेसाहि ॥ ते तप क्रोध करी तिहां, दीधो द्वारिका दाह ॥३॥ दान शियल त प सांजलो, म करो फूठ गुमान ॥ लोक सदुको साख दे, धर्मे नावं प्रधान ॥४॥ आप नपुंसक बोत्रणे, ये व्याकरण ते साख ॥ काम सरे नहि कोर्नु, नाव नणे मुं पाख ॥५॥ रस विण कनक न नीपजे,जल वि । तरुअर वृद्धि॥ रसवति रस नहि लवण विण, तिम मुंज विण नहि सिदि॥६॥ मंत्र जंत्र मणि औ षधि, देव धर्म गुरु सेव ॥ नाव विना ते सवि वृथा, नाव फले नितमेव ॥ ७ ॥ दान शियत तप जे तुमें, निज निज कह्यां वृतंत ॥ तिहां जो नाव न ढुंत तो, को सिदि नवि दंत ॥ ७ ॥ नाव कहे में एकले,