________________
(१०५)
जोल जोल रे ॥ दर० ॥ ४ ॥ रूप विबुधनो मोहन पनणे, रंग लागो चित चोल चोल रे ॥ दर०॥॥
॥अथ शंखेश्वरस्तवनं ॥ ॥आंखडीये में आज शेठेजो दीठो रे ॥ ए देशी॥
॥ प्रनु जगजीवन जगबंधु रे, सांई सयाणो रे ॥ ताहारी मुशयें मन मान्युं रे, जूठ न जाणो रे॥ ए अांकणी ॥ तुं परमातम तुं पुरुषोत्तम, वाला मारा तुं परब्रह्म सरूपी रे ॥ सिसाधक सिद्धांत सनातन, तुं त्रय नावें प्ररूपी रे॥ सांई सयागो रे ॥ ॥१॥ ताहरी प्रनुता त्रिढुं जगमांहे ॥ वा० ॥ पण मुफ प्रचंता महोटी रे ॥ तुज सरिखो महारे महा राजा, ताहरे नही कांश खोटी रे ॥ सांइं० ॥ २ ॥ तुं निरव्य परमपद वासी ॥ वा० ॥ हुँतो ऽव्यर्नु जोगी रे तुं.निरगुण हूंतो गुणधारी ॥ ढुं करमी तुं अनोगी रे ॥ सांइं०॥३॥ तुंतो अरूपी ढूंतो रूपी॥ वा० ॥ हुँ रागी तुं निरागी रे ॥ तुं निरविष हूं तो विषधारी, ढूं संग्रही तुं त्यागी रे ॥ सांइं० ॥ ४ ॥ ताहरे राज नही कोई एके । वा० ॥ चन्दराज ने माहरे रे ॥ माहरी लीला जोतां प्रनुजी, अधिकुं झुं हे ताहरे रे ॥ सांई० ॥५॥ पण तुं महोटो हूं तो बोटो ॥ वा० ॥ फोकट फूले गुं थाय रे ॥ खमजो ए अपराध अमारो, नक्तिवशे कहेवाय रे ।। सांइं० ॥ ॥ ६ ॥ श्री शंखेश्वर वामानंदन ॥ वा० ॥ उना