________________
A
श्री शांतिनाथनो रास खंम पांचमो.
१७
॥ यटुक्तमागमे ॥ कहां ते नेरश्या व्यत्ताए कम्मं पकरंति गो० चनहिं कारणेहिं नेरयिया जयत्ताए कम्मं पकरंति तं महारंजयाए महापरिग्गहि याए पंचिंदिय वहेणं कुणपाहारेणं ॥ २ ॥ इति जगवत्यां ॥ पूर्वढाल || हिंसा थकी निसुणो सही रे, नरकें गयो रे निपाद । जीवदयाथी वानरी रे, स्वरग गइ रे आह्लाद || रा० ॥ ११ ॥ कहो स्वामी ते कोण दुधारे, तव मेघरथ नूपाल ॥ श्येनपंखी प्रतिबोधवा रे, कहे उपदेश रसाल ॥ रा० ॥ १२ ॥ हरिकांता नामें जली रे, नयरी निरुपम ठाम ॥ त्यां दरिपाला निध नलो रे, राजेश्वर गुणधाम ॥ रा० ॥ १३ ॥ तिए न यरी परिसर घणां रे, शाखामृगनां रे वृंद ॥ वनमांहे क्रीडा करे रे, फल फूल खाइ ध्यानंद ॥ रा० ॥ १४ ॥ निर्दयते कृतघ्नी घणो रे, यम किंकर उपमान ॥ घातक नाम निवाद बेरे, ते नयरीमां अजाण ॥ रा० ॥ १५ ॥ व्यसन याहेडानुं घणुं रे, लाग्युं पूर्वनुं पाप ॥ नित्यप्रतें जीव हो बहु रे, उपजावे परिताप ॥रा० ॥ १६ ॥ श्यो मृगयामां दोप बे 'रे, ते बोले एम खान || निज खातमने पोपवा रे, कुष्ट घणुं नजमाल ॥ रा० ॥ १७ ॥ यक्तं मृगयानिलापुकैः ॥ अवलस्वकुलाशिनोऊषान्, निजनीडंडुम पीडिनः खगान् ॥ अनवद्यतृणार्दिनोमृगान्मृगयान्नून्नहि तां प्रताम् ॥३॥ पूर्वढाल ॥ तेहमां हरिप्रिया नामयी रे, वानरी जड़क एक ॥ मांसविरत माही घणुं रे, मनमांहे वस्यो रे विवेक ॥ रा० ॥ १८ ॥ हवे ते निपाद एकल समे रे, शस्त्र ग्रही निज पाणि ॥ वनमांहे मृगया था वीयो रे, करवा जीवनी हानि ॥ रा० ॥ १९ ॥ बागल जातां देखीयो रे, वाघ सवल विकराल || जय पामी वृछें चढ्यो रे, ते घातक तत्तकाल ॥ ० ॥ २० ॥ पादप ऊपर पूरवें रे, रहि कपिविनता तेह || वाघजयें मुख फाडिने रे, थर थर धूजे देह || रा० ॥ २१ ॥ ते देखी वीहिनो वली रे, तब वानरी निज रूप ॥ यइ तस पासें च्यावियो रे, तेह निपाद वि रूप ॥ ० ॥ २२ ॥ विश्वासें तस वानरी रे, जोवे शिरना केश || मस्तक मूकी उत्संगमां रे, सुतो विटप सन्निवेश ॥ रा० ॥ २३ ॥ वाघ जोइ नीचो रह्यो रे, निमांहे निषाद || वानरीने नांखे इस्युं रे, सुण मुग्धा गतसाद || रा० ॥ २४ ॥ शुं उपकार करण एवढो रे, नहीं कोई तस जाए || जे उपकारने उलखे रे, चाकरी तास प्रमाण || रा० ॥२॥ चली
नूनृ
F