________________
२६६ जैनकथा रत्नकोप नाग आठमो.
॥दोहा॥ ॥ वेची क्रियापक वली अवर, ग्रही तेह धनदत्त ॥ पाबो फरी केते दिने, पुर गंजीर पदुत्त ॥ १ ॥ साथ लेइ तिहाथी चल्यो, निजपुर ते उज माल ॥ विच अटवी कादंबरी, आवी ते विकराल ॥ २ ॥ रात रह्या सद् को तिहां, सुजट बदु परिवार ॥ रह्या चिहुँदिशि मोरचे, ग्रही विविध ह थियार ॥ ३ ॥ पाबले पहोरे रयणीने, हत हत करती धाड ॥ यावी पडी उतावली, अटवी जिहां ऊजाड ॥ ४ ॥ धनदत्त सजी साहामो थयो, साहसिक शिरदार ॥ वंदी कहे जय जय चिरं, श्रीधनदत्त कुमार ॥ ५ ॥ धाड स्वामी पश्निपतें, धनदत्त निसुण्यं नाम ॥ रखे होइ उपगा रीयो, जेणें सामु मुज काम ॥ ६ ॥ शस्त्र रहित नट वारिनें, साहामो पन्नीनाथ ॥ आव्यो तव वेदु उलखी, मलिया घाली वाथ ॥७॥ पूजे तव प्रेमें करी, कुशल देम विरतंत ॥ अहो बदु दिवसें वालहा, मलिया तुमें महंत ॥ 5 ॥ तुमझुं अज्ञानें इहां, कीधी घणी अयुक्त ॥ खमो अपराध ए माहरो, घणी करी प्रणपत्य ॥ ए ॥ तेडी लाव्या मंदिरें, कीधी जक्ति जुगत्त ॥ जोजन वस्त्रादिक तणी, करि मनुहार विचित्र ॥ १० ॥ तस याणा सेइ चालियो, निजपुर आव्यो देम ॥ मात पिता परिवारा, म लियो बहुले प्रेम ॥ ११ ॥
॥ ढाल दशमी॥ ॥ राग केदारो ॥ सुखदायी रे सुखदायी रे ॥ ए देशी ॥ पुर श्रावी रे पुर अावी रे, वदुयश कीर्ति उपजावी रे ॥ परिगल घरे संपद लावी रे, धन वावे सुदे हो जावी रे ॥ पु ॥ १ ॥ जिननुवन ते नविन करावे रे, बहु जीरणने समरावे रे ॥ जिनपडिमा अनेक नरावे रे, एम पाप अगुन दय जावे रे ॥ पु० ॥ २ ॥ करे ज्ञाननी नक्ति विशाला रे, होवे दूर अज्ञानतमजाला रे ॥ विरचे मुनिनक्ति रसाला रे, प्रगटे गुणमं गलमाला रे ॥ पु० ॥ ३ ॥ वली अऊवगुण संजाली रे, पडिलाने अशन गुरु नाली रे ॥ साहामी साहमिपी संतोपे रे, क्षेत्र साते . सुधां पोपे रे ॥ पु० ॥ ४ ॥ दीण दीन प्रत्ये उधारे रे, सुःखीयानां मुख, सवि वारे रे ॥ जिन वयण हिवामां धारे रे, जे सहेजें जवजन तारे रे । ॥ पु० ॥ ५ ॥ नृप दीधी नगरहोगई रे, अइ प्रगट सबल पुण्याई रे ॥ .