________________
श्री शांतिनाथनो रास खंमत्रीजो. १११ ॥ १० ॥ १७ ॥ मित्र नणी माने घशो, जाणे जीव समानो रे ॥ राणी पण तेहने सदा, आपे वहु सन्मानो रे ॥ ७ ॥ १ ॥ वेदु बंधव सुख जोगवे, राज्य रमणी रस राता रे ॥ इति गइ निजदेशथी, सहुने वरती शाता रे ॥ अ० ॥ २० ॥ ढाल नणी ए तेरमी, त्रीजे खमें विचारी रे ॥ राम कहे तस सदु नमे,पुण्यदशा जस सारी रे॥॥१॥ सर्वगाथा ॥३॥
॥दोहा॥ ॥श्रमरदत्त सुख जोगवे, निजनारीनी साथ ॥ दोगुंदक सुरनी परें, न लहे दिवस ने रात ॥१॥ मन मान्या गोठडी, पुण्य विना नवि होय ।।
जे दिन सजन मेलावडो, जग जीवित फल सोय ॥२॥ आए अखम वहे : सवल, सीमाडा राजान ॥ सप्त अंग शोने जलां, दिन दिन चढते वान
॥३॥ मित्रानंद तणे मने, शववाणीनी खटक ॥ पलक एक नहिं वीसरे, । अहोनिश एह अटक ॥ ४ ॥ अहोनिश रहे उदासमां, न गमे कोई वि । लास ॥मरण समो जय को नहीं, जीवित सम नहिं आश ॥ ५॥ कहेय । मरने साहिवा, मुज मन महोटी नीति ॥ रखे थावे व्यंतर इहां, उपजावे । अप्रीति ॥ ६ ॥ नूमिपति कहे मित्र तुं, जय न करे मनमांही ॥ दूर
रह्या व्यंतर किस्यु, करशे आवी यांही ॥ ७॥ मित्रानंद कहे खरं, पण । नजीक ए देश ॥ तेमाटें मुज बंधवा, मूको कोई परदेश ॥ ७ ॥
॥ढाल चोदमी। ॥सुण बहेनी पियुडो परदेशी ॥ ए देशी ॥ सुण बंधव जब तुं परदेशी, तव मुफ केम सरेशी रे ॥ दण दण तोरो विरह दहेशी, केम मुज बोडि चलेशी रे॥ सु० ॥ १॥ नयण करे आंसूनी धारा, सुण सुण मारा प्या
रा रे ॥ तुंमुळ धातमना आधारा, मम करो एह विचारा रे ॥ सु॥ ___॥ ५॥ मित्र कहे गमतुं नयी मुमने, जे मूकी जा तुमने रे ॥ पण श : चश्या दहे मुफ तननें, सबल विमासा मनने रे ॥ सु० ॥ २ ॥ रयण
मंजरी कहे अमने वर्जी, किम जाशो देवरजी रे॥ सुख सुख वात करेगु नेली, मनडा' मन मेली रे ॥सु॥४॥ पण तस मनमा वातन श्रावी, टायु टले किम जावी रे ॥ बात करे जन सहस बनावी, पण कर्मन से वे बचावी रे ॥सु ॥ ५ ॥ राय कहे सुण मित्र सोनागी, सेवका बड नागी रे ॥ वर्ततपुर जाउँ गुणरागी, तिहां रहेजो यनुरागी रे ॥नु ।