________________
६४ जैनकथा रत्नकोष नाग पाचमो के ) समय धान्यनो लालची होय, (सः के०) ते (किं के०) [ ( केवल शालितंकुलान के०) केवल शालितंउतनेज वावे . ना सर्व धान्यने वावे .
आहिं संप्रतिराजानो दृष्टांत होवाथी तेनी कथा कहे . पाडलीपुर नगरे मौर्यवंशने विपे अलंकार रूप चंगुप्त राजा राज्य करे . तेना पुत्र नुं नाम बिंदुसार तेनो पुत्र अशोक तेनो पुत्र कुणाल तेनो पुत्र संप्रति राजा थयो ते जन्म्या पनी दशमे दिवसेंज राज्य पाम्यो ते राजा वासुदेव नीपेठे त्रण खमनो नोक्ता थयो एकदिवस गवादमां बेठा राजायें रस्तामा जतां आर्यसुहस्ति सूरिने जोया. तेना दर्शन करतांज संप्रति राजाने जा तिस्मरण नुत्पन्न ययुं तेथी तरत आवीने सूरीने वंदन कयुं. राजायें पुब्युं हे जगवन ! अव्यक्त सामायिकनुं गुं फल के ? गुरुये कह्यु के. राज्य प्राप्त थाय. पी गुरुजीये ते संप्रति राजानो पूर्वनव कहेवा मांड्यो. हे राजा! तुं पूर्वनवनेविपे कोइक रंक हतो अमारा साधुपासे लाडुनी याच ना करी हती. अमोयें कह्यं के तुं जो अमारो शिष्य थायतो लाडु पापी ये त्यारें तें मोदकनी बाथी प्रव्रज्या ग्रहण करी. ते पबीते मोदकादि अति स्निग्धाहारथी गूढ विशूचिकायें करी पीडा पामतो बतो पण धर्मनुं अनुमोदन करतो मरण पामीने हमणां तुं संप्रति राजा थयो बो. ए अ व्यक्त सामायिकनुं फल ले एवं गुरुवचन सांजली वली गुरुपासें दीक्षा ले वानी प्रार्थना करी. त्यारे गुरुयें कह्यु के तारे राज्य संबंधि जोगावली कर्म शेष रह्यांचे ते सांजली राजायें पोताना नगरनेविपे दान शाला
मंमावी तथा श्रीजिनप्रासादें मंमित पृथ्वी करी एक लाख, जिनबिंबो कराव्यां अनार्य देशोमां पण धर्मनी प्रवृत्ति करावी. चतुर्विध श्रीसंघनी न क्ति करवा मांझी, अंते मरण पामीने खर्गे गयो माटे सातदेवमां आपना र प्राणी सजतिने पामेले तेमां शंका जाणवी नहीं ॥ ५५॥
क्षेत्राणि सप्तापि फलंति सर्व, मप्येककं कल्कि जवत् सुजुष्टं ॥ यत्पुण्यमारार्तिकसप्तदीपै,
रेकेन तन्मंगलदीपकेन ॥५६॥सप्तदेवघारं॥ अर्थः-( सप्तापि के) सात एवां पण ( देवाणि के०) क्षेत्रो, जे ले ते यथाशक्तिये स्पर्श करयां बतां (फलंति के०) फलदायी थाय ने (ए