________________
प्रस्तावना. प्रत होवाथी, ए जुलो थयेली जाणवी. परंतु हवेथी जे कोई एवा ग्रंथो ए पुस्तकमां दाखल करीश, तेनी उपर वधारे जद आपीने जेम बनशे तेम वधारे शोधन करवामां तत्पर रहीश. ए ग्रंथ अत्यंत रसिक तेमज एनो बोध सर्वोपयोगी होवाथी सदुथी प्रथम दाखल करेलो .
बीजो ग्रंथ,श्रीनुवननानु केवलीनो रास पंमित श्रीनदयरत्नजीमहाराज नो रचेलो . ए ग्रंथ उपमितिनवप्रपंच ग्रंथने अनुसरतो होवाथी मिथ्या व, अविरत्यादिक हेतुयें करी बंधाता, अने जीवने संसारमां नमाडनारा, एवा ज्ञानावरणादिक अाकर्मोमां मुख्य एवं जे.मोहनीय नामा कर्म ने, तेने सर्वोपरि तेरावीने तेने मोहनृपति एवे नामें लखावीने पडी बीजा सात कर्मोने तेना बांधव रूपें स्थापन कस्यां ने. वली ते आठे कर्मोनी जे उत्तर प्ररुतियो जूदे जूदे नामें ,ते सर्वने ते बात कर्मरूप आते जाना परिवार रू. निर्धार करी ते प्रत्येक प्रतियोना उदयथी थता जीवना ना ना प्रकारना अध्यवसायनु यथार्थ वर्णन ए ग्रंथमां बावेलुं . जेम एक मोहनीय नामें राजा तेराव्यो तो तेमना कुटुंबी क्रोधादिकोनो हाबेहूब स्वरूप जाणे सादात् नाटक नजवी बताव्युं होय,ते श्रीनुवननानु केवलीयें पोतें जे प्रमाणे अनुनव्युं . ते प्रमाणे ए ग्रंथमा स्पष्ट देखाडी आप्युं .
त्रीजो ग्रंथ, जे स्थानके समकेत तेरी शके, तेवा ब स्थानक , ते उ स्थान कने न माननारा जे मिथ्यावादीयो , तेमना निराकरणपूर्वक षट्स्थानकस्व रूपनी चोपाई श्रीमद्यशोविजयजी उपाध्यायकृत अर्थसहित दाखल करी जे.ए ग्रंथ नैयायिक पदनो होवाथी वांचनारने उत्कृष्ट यानंदकर्ता थशे. • चोथो ग्रंथ,दृष्टांतशतक एवे नामें बे. तेमांजूदा जूदा विषयोनो बोध कर नारा एवा सो दृष्टांतो लघु कथासहित यावेला .ते पण घणा रसिक बे. माटे ते ग्रंथना संस्कृत काव्य कर्त्तानी उपर नजर न राखतां प्राकृत अर्थ वाचवाथी मात्र बाल जीवोने रूडो बोध थशे,एवा नावथी बाप्यो .
ए प्रमाणे बधा मली पूर्वोक्त चार ग्रंथोनो समावेश करीने ए पांचमो नाग पूर्ण कस्यो बे. तेमां अशुभता वगेरे दोष जे महाराथी रहेला होय, तेनुंसविनय मिथ्यामुष्कतादिक ते सर्व पूर्व नागोमां लखवा प्रमाणे आहीं पण जाणी लेवू. सुज्ञेषु किं बहु विलेखनेन ॥